Przedszkole Nr 8 w Kołobrzegu

Archiwum kategorii ‘Terapia psychologiczna’

Drodzy Rodzice,

W tym tygodniu przesyłam dla Waszych pociech karty pracy rozwijające kompetencje społeczno-emocjonalne.

Dołączam również plik z różnymi bajkami terapeutycznymi, dzięki którym dzieci mogą w prosty sposób oswoić się z trudnymi sytuacjami z życia, na poziomie wyobrażeń.

https://drive.google.com/file/d/1J1dgadIeZKlogiDvOnTrDWeodrHAeH7k/view?usp=sharing

Pozdrawiam serdecznie,

psycholog Agnieszka Wnykowska

Drodzy rodzice,

Przesyłam dla Waszych pociech kartę pracy, która pozwoli dzieciom poćwiczyć umiejętność rozpoznawania i nazywania podstawowych emocji. Przesyłam również karty, przy rozwiązywaniu których możecie ćwiczyć z nimi umiejętność komunikacji.

Karta z planem samoopieki jest dla Was, abyście w tym trudnym czasie zastanowili się w jaki sposób możecie zadbać o poszczególne sfery Waszego życia, co jest niezbędne do zachowania zdrowia psychicznego.

Pozdrawiam ciepło,

psycholog Agnieszka Wnykowska

Drodzy Rodzice,

Przesyłam dla Waszych pociech karty pracy o emocjach. Mam nadzieję, że staną się dla Was świetnym pretekstem do rozmowy z dziećmi o uczuciach.

Wysyłam również pomysł na ciekawą grę rodzinną. Wygrywa oczywiście osoba, która pierwsza dotrze do mety, po drodze odpowiadając na zadane pytania. Na polu KARTA należy wybrać losowo kartę z obrazkiem i opowiedzieć historię o ukazanym na niej bohaterze oraz o uczuciach towarzyszących tej postaci. Karty z obrazkami znajdują się w przesłanych plikach.

Dodatkowo proponuję Wam bardzo interesującą grę internetową „Prawdziwy Skarb – czyli o tym jak odkrywać i budować to, co w życiu naprawdę ważne. Poruszając się po planszy, pokazują się nam zadania do wykonania dla każdego członka rodziny 😊. Jednocześnie jest to bardzo inspirująca strona, na której można dowiedzieć się wiele o budowaniu relacji z innymi ludźmi. Gra dostępna na stronie www.prawdziwyskarb.pl.

Pozdrawiam Was serdecznie,

Psycholog Agnieszka Wnykowska.

Gra Moja Jakie to uczucie karty-uczuc487-opowiadanie-historii Tak wyglądam gdy czuję Tak wyglądam

Drodzy Rodzice,

Przesyłam dla waszych pociech kilka kart pracy rozwijających inteligencję emocjonalną dziecka.

Dodatkowo umieszczam karty emocji, które po wydrukowaniu i wycięciu można wykorzystać na kilka sposobów:

• Karty można wydrukować podwójnie, po czym wyciąć i zagrać w pamięć (memory), przy okazji odkrywania kart nazywamy z dzieckiem odkrytą emocję.
• Karty mogą posłużyć do nauki emocji – w rozmowie z dzieckiem nazywamy emocje
  i wspólnie zastanawiamy się kiedy, w jakich sytuacjach dana emocja może się pojawić. Dziecko może zastanowić się również nad tym, kiedy ostatni raz ono odczuwało daną emocję i opowiedzieć o tym.
• Karty możemy wykorzystać również do ćwiczeń mimiki – stajemy z dzieckiem przed lustrem, losujemy kartę i do lustra przedstawiamy wyraz twarzy odpowiadający danej emocji. Przy tej zabawie warto mówić, jaką emocję pokazujemy oraz nawiązać do sytuacji w jakiej może się pojawić.
• Możemy utworzyć z kart słowniczek uczuć

Życzę Wam miłej zabawy 😊

Pozdrawiam, Agnieszka Wnykowska

Kilka pierwszych lat życia dziecka to czas, kiedy kształtują się nawyki emocjonalne. To od nas, rodziców i opiekunów zależy, czy owe nawyki będą zdrowe, a co za tym idzie budujące, czy też szkodliwe dla zdrowia oraz całego otoczenia dziecka – rodziny, przyjaciół i pozostałych osób. Inteligencja emocjonalna odnosi się do poznania własnego wnętrza, zrozumienia tego, co czujemy i jak rozumiemy informacje, które nasz organizm przekazuje poprzez emocje, a następnie wykorzystania tych informacji w kierunku umiejętnego zarządzania (regulowania) własnymi emocjami. Dlatego tak ważne jest rozpoznawanie i nazywanie emocji przez dziecko.

Poniżej prezentuję Państwu kilka aktywności poruszających powyższy temat.

1. Rozmowa z dziećmi na temat uczuć i emocji, które mamy w sobie w zależności od różnych sytuacji. Co to są uczucia?, Gdzie rodzą się uczucia?

Wytłumaczenie czym są emocje- to coś co rodzi się w naszym sercu, poprzez różne sytuacje i okoliczności, których jesteśmy uczestnikami – ich źródłem jest wszystko co nas otacza. Emocje nie są ani dobre ani złe. Nie podlegają ocenie moralnej, zatem każdy ma prawo czuć się szczęśliwy jak i zły. Najważniejsze jest to co robimy z tymi emocjami czy i w jaki sposób pokarzemy nasze emocje innym.

• Przelewanie swoich emocji na kartkę papieru. Rysowanie swoich uczuć i późniejsza rozmowa na temat rysunku.
• Zabawa „buźki” – próba nazywania przez dzieci, co może oznaczać emocja przedstawiona na każdej z buzi. Do tego celu można wykorzystać zdjęcia lub obrazki przedstawiające emocje.
• „Kostka uczuć” – zabawa dydaktyczna. Na kostce zamiast oczek widnieją obrazki przedstawiające emocje. Dzieci rzucają do siebie kostką, osoba, która ją otrzyma, stara się nazwać konkretną buzię, która jej wypadła po rzucie, a następnie pokazuje tą emocję mimika twarzy.
• Zabawa dydaktyczna – odzwierciedlenie uczuć poprzez figury geometryczne. Przypisujemy figurom konkretne emocje np. Żółte koło – radość, czerwony trójkąt – złość, niebieski prostokąt – smutek, zielony kwadrat – strach

Pokaż jak się czujesz gdy:

• rodzice cię chwalą,
• ktoś sprawi ci przykrość
• jesteś głodny
• dostaniesz prezent
• ktoś przyłapie cię na kłamstwie
• boli cię ząb
• boisz się dużego psa
• Zabawa „Dokończ zdanie”
• Jestem zły gdy …
• Cieszę się gdy …
• Jestem smutny gdy …
• Jestem zdziwiony gdy ..
• „Spaghetti” – zabawa doskonaląca umiejętność rozładowania napięcia.

Dziecko w stanie napięcia emocjonalnego przyrównujemy do nitki makaronu:

„Wyobraź sobie, że jesteś twardą nitką makaronu, który ma być podany na obiad. Zanurzasz się w garnku z ciepłą wodą. Po chwili opadasz na dno garnka, tworząc miękki, luźny kłębuszek. Zachowujesz się jak gotowany makaron do momentu, aż nie zawołam: «sos pomidorowy». Wtedy wolno ci wstać i potrząsać rękami i nogami, by poczuć się wspaniale”.

• Zabawa „Start rakiety” – wysyłamy złość oraz wszystkie tzw. Negatywne emocje, z którymi jest nam źle, w kosmos.

Dzieci bębnią palcami po podłodze, najpierw cicho powoli, a potem coraz szybciej i coraz głośniej. Klaszczą w dłonie natężającą się głośnością i we wzrastającym tempie; tupią nogami, także tutaj zaczynają cicho i powoli, a potem coraz szybciej i głośniej.

Hałas i szybkość wykonywanych ruchów stopniowo wzrastają, dzieci wstają gwałtownie ze swoich miejsc, wyrzucają z głośnym wrzaskiem ręce do góry – RAKIETA WYSTARTOWAŁA!

Powoli dzieci siadają na swoich miejscach. Ich ruchy uspokajają się, słychać tylko delikatny szum aż wszystko cichnie – rakieta znika za chmurami. I jesteśmy radośni.

Polecam również:

• wiersz J. Brzechwy pt. „Psie smutki”

• wiersz D. Gellner pt. „Zły humorek”

•     Bajka z serii Szkoła Kubusia Puchatka „Mów co czujesz”
•     Bajki Agnieszki Galicy
• https://bajki-zasypianki.pl/bajki-pomagajki/
• https://tylkodlamam.pl/ksiazki-dla-dzieci-o-emocjach/

Pozdrawiam,

Anna Miszewska

Kształtowanie poczucia własnej wartości u dziecka – jak pomóc i nie przeszkodzić.

1. Wprowadzenie

            Poczucie własnej wartości jest pojęciem wieloznacznym i różnie pojmowanym. Używa się go zamiennie z terminami „samoocena”, „szacunek dla samego siebie”, „mniemanie o sobie”, „dobre samopoczucie”. „samoakceptacja”.

            Poczucie własnej wartości jest jedną z najważniejszych składowych osobowości oraz głównym regulatorem ludzkiego zachowania, ma duży wpływ na stosunek człowieka do siebie i do świata, w pojęciu tym zawierają się: poczucie własnej godności, szacunek do siebie, pewność siebie, zdolność podtrzymywania pełnionych ról, a także przekonanie jednostki, że potrafi ona poradzić sobie z wyzwaniami.

2. Poczucie własnej wartości jako mechanizm regulujący zachowanie.

            Poczucie wartości własnej stanowi jedną z najwcześniejszych i zarazem najważniejszą strukturę regulującą zachowanie. Dzięki niemu u człowieka kształtuje się poczucie pewności, że jest się  kimś szczególnie cennym dla otoczenia. Taka pewność jest podstawowym źródłem dobrego samopoczucia oraz warunkuje utrzymanie równowagi psychicznej. Osoba z wysokim poziomem poczucia własnej wartości wierzy w swoje możliwości i lepiej radzi sobie z lękiem i problemami w sytuacjach trudnych.  

Prawidłowe poczucie własnej wartości zapewnia:

• Umiejętność dostrzegania w sobie pozytywnych cech
• Wiarę we własne możliwości
• Skuteczność w realizacji ustalonych planów
• Szacunek do siebie i innych
• Umiejętność rozwiązywania konfliktów
• Umiejętność przyznawania się do popełnianych błędów oraz umiejętność przyjmowania krytyki
• Gotowość do udzielania wsparcia innym, a także do przyjmowania pomocy
• Asertywność
• Przedsiębiorczość i kreatywność
• Zdolność do radzenia sobie ze zmianami, elastyczność w działaniu

Osoby z negatywnym stosunkiem do siebie cechuje:

• Skupianie się na słabych stronach i zagrożeniach
• Niskie poczucie własnej godności
• Brak radości życia
• Postrzeganie trudności jako przeszkód, nie do pokonania
• Nieumiejętność nawiązywania bliskich relacji i jednocześnie lęk przed samotnością
• Silna obawa przed zmianami

3. Kształtowanie się poczucia własnej wartości w środowisku rodzinnym

            Najważniejszy okres rozwoju samooceny przypada na dzieciństwo i etap dorastania. W miarę rozwoju zmienia się źródło samooceny – dzieci w wieku przedszkolnym przywiązują największą uwagę do opinii dorosłych na swój temat.

            Dwa podstawowe elementy wpływające na poczucie własnej wartości u dziecka to: wielkość rozdźwięku między tym, czego dziecko pragnie, a tym co udało mu się osiągnąć oraz poczucie wsparcia, jakiego doświadcza ze strony jego bliskich. Dodatkowo należy wyróżnić: wygląd zewnętrzny, sprawność fizyczną dziecka, odnoszone sukcesy i niepowodzenia, porównywanie siebie z innymi osobami oraz sytuacje doświadczane w domu i poza nim.

            Na kształtowanie się pozytywnego obrazu własnego ja mają wpływ:

• Zaufanie rodziców wobec instynktów badawczych dziecka
• Wskazywanie dziecku możliwości jakie daje świat, zamiast dostrzegania wyłącznie zagrożeń
• Przekazanie mu odważnego podejścia do życia
• Przekazywanie mu pozytywnych komunikatów, okazywanie czułości
• Unikanie wytykania wad i błędów
• Konstruktywne karcenie, które odnosi się do zachowania, nie do osoby
• Dawanie otuchy po porażce i udzielanie pomocy w rozwijaniu talentów
• Wzmacnianie pozytywnych cech dziecka i próba zrozumienia występowania negatywnych
• Aktywne i uważne słuchanie, chwalenie
• Rozwijanie pewności siebie, przekazywanie pozytywnych wzorców
• Nie stosowanie przemocy
• Jasne i precyzyjne granice
• Unikanie ośmieszania i poniżania
• Stawianie oczekiwań, które dziecko jest w stanie spełnić

Ważny w procesie kształtowania poczucia własnej wartości dziecka jest również sposób wychowywania dziecka. Stawianie dziecku zbyt wysokich wymagań, nadmierna surowość rodziców i niezadowolenie z rezultatów pracy dziecka prowadzi u niego do poczucia niższości oraz nadmiernego perfekcjonizmu.

W rozwoju prawidłowej samooceny istotne są także komunikaty jakie rodzice kierują do dziecka. Szczególnie negatywnie na ten rozwój wpływają:

• Komunikaty karzące (np. „A nie mówiłam, że się do tego nie nadajesz.”)
• Komunikaty wyręczająco-opiekuńcze (np. „Zaraz ci pomogę, napiszę to od nowa”)
• Komunikaty strukturalizujące (daje gotową receptę na to, jak dziecko ma zachować się w danej sytuacji oraz jest pełen poleceń, które dziecko ma wykonać, np. „Musisz do niej zadzwonić, powiedzieć jej, że byłaś chora i dlatego nie oddzwoniłaś na czas”)

Z kolei pochwały dziecka pomagają rozwinąć poczucie własnej wartości, jednak należy pamiętać, że nie każde chwalenie jest skuteczne. Pochwały nie mogą być wymuszone, sztuczne i niezasłużone, wówczas zamiast pomagać, wywołują w dziecku szereg negatywnych emocji, tj.:

• Zwątpienie w wiarygodność osoby, która pochwały udziela
• Obawa i niepokój
• Zaprzeczenie
• Koncentracja na własnych słabościach (kiedy dziecko wie, że nie zasłużyło na pochwałę)
• Podejrzenie o próbę manipulacji.

Stosując się do powyższych wskazówek w wychowaniu możemy pomóc dziecku wykształcić wysokie poczucie własnej wartości,  które w przyszłości zaowocuje pewnym siebie, szczęśliwym i mądrym dorosłym, a także znacznie wyeliminuje możliwość występowania u niego problemów natury psychicznej.

Opracowała: Psycholog Agnieszka Wnykowska, na podstawie artykułu „Troska o poczucie własnej wartości dzieci, w rzeczywistości szkolnej – wymiar teoretyczny i praktyczne implikacje” Renata Biernat.

1) Wór zadowolenia à dla dzieci w każdym wieku

Do tej zabawy potrzeby będzie: duży worek, torba bądź inna rzecz, do której można coś spakować. Najlepiej umieścić go w dobrze widocznym miejscu w domu lub bezpośrednio w pokoiku dziecka. Dodatkowo należy przygotować stos małych karteczek: mogą być białe, kolorowe lub własnoręcznie zaprojektowane ( to również świetna zabawa).

Jak się bawić?

Kiedy wszystko jest już przygotowane usiądź razem z dzieckiem i każdego dnia spisujcie bądź rysujcie, co zrobiliście dzisiaj dobrze. Niech maluch sam decyduje, ile karteczek danego dnia wykorzysta. Ważne, by na każdej karteczce napisać datę jej powstania. Rodzic też może swoje dokonania wrzucać do worka. Po kilku dniach, kiedy sięgnięcie po kratki, sami zobaczycie, ile się tego nazbierało, jak wiele rzeczy robicie dobrze i z czego możecie być dumni.

2) Uzupełnij dzban à dzieci  od 5 lat

Zadanie to pomaga wzmocnić poczucie wartości oraz zachęca dziecko do rozwijania swoich mocnych stron. Do tego ćwiczenia potrzebna jest specjalna karta, którą wcześniej może przygotować rodzic lub możecie zrobić ją wspólnie z dzieckiem.

Jak się bawić?

Na papierze należy narysować sześć dzbanów. Każdy z nich będzie oznaczał jedną z zalet dziecka, którą należy wpisać  pod danym naczyniem. Następnie dziecko zamalowuje taką część dzbanka, która odzwierciedla stopień posiadania danej cechy. Niżej na karcie rodzic zapisuje lub dziecko rysuje  sposoby i działania, jakie można podjąć w celu rozwoju potencjału malucha, tak aby każdy dzbanek był pełny. Warto przy tej zabawie wspomagającej budowanie własnej wartości dużo rozmawiać z dzieckiem o jego zaletach o tym, jak może coś robić jeszcze lepiej i czy może być w czymś lepszy.

3) Dłoń à dzieci od 5 lat

Razem z dzieckiem nawzajem odrysowujemy swoje dłonie. Następnie w miejsce palców wpisujemy 5 swoich mocnych stron: Co w sobie lubię?, Z czego jestem dumny?Maluchy mogą umieścić tam rysunki. Potem bierzemy drugą odrysowaną dłoń i teraz następuje zamiana: dziecko wypisuje, co lubi u mamy i taty, a rodzić wypisuje mocne strony swojej pociechy. Dzięki tej zabawie dla dzieci nie tylko rodzic ma możliwość poznania tego, jak postrzega siebie dziecko, ale również maluch uświadamia sobie, że dużo potrafi i w wielu czynnościach jest dobry. Na koniec zabawy tak uzupełnione rysunki dłoni można zawiesić w widocznym miejscu, aby zawsze można było zerknąć na swoje mocne strony.

4) Koszulka à dzieci od 5 lat

Do tej zabawy potrzebna będzie biała, bawełniana koszulka, mazaki, farby do ubrań lub kredki.

Zadaniem dziecka jest narysowanie na tej koszulce tego, co:

1) W sobie lubi

2) Uważa, że robi dobrze

3) Lubi robić, kilka rzeczy, czynności

4) Za co dziecko przyznałoby sobie medal

W tej zabawie dla dzieci należy też czasem pomóc maluchowi tak, aby nie umniejszał swoich osiągnięć czy zdolności. Później w takiej koszulce może chodzić po domu, spać lub zabierać w inne ważne miejsca, aby pamiętać o tym jaki jest wspaniały.

5) Skrzynia miłych wspomnień à dla dzieci w każdym wieku

Ta zabawa adresowana jest zarówno do dzieci, jak i rodziców ponieważ można ją rozpocząć zanim nasze pociechy przyjdą na świat. Jej celem jest zbieranie cennych pamiątek z różnych etapów życia dziecka, które będą przypominały o tym, jak bardzo zmieniał i rozwijał się na przestrzeni lat. Tytułową skrzynią może być zwykły karton lub pudełko po butach, które dziecko przyozdobi w dowolny sposób. Rodzice mają dostęp do skrzyni do momentu, aż dzieci same przejmą kontrolę nad jego zawartością. Warto porozmawiać z dzieckiem o tym, co może się w nim znaleźć i podsunąć pewne propozycje, żeby z czasem skrzynia wspomnień nie stała się skrzynią pełną ścinek, czy tzw. „przydasiów”. Niech wypełnią ją rysunki, z których Wasze dzieci są szczególnie dumne, zdjęcia, które będziecie wywoływać, pamiątki z miejsc, w których spędziliście miły czas, prezenty od ważnych dla dzieci osób itp.

Skrzynia wspomnień może być szczególnie przydatna w momencie, kiedy Wasze dzieci będą miały gorsze samopoczucie i chwile zwątpienia we własne możliwości. Usiądźcie razem, otwórzcie wieko i porozmawiajcie o tym wszystkim co dziecko osiągnęło, a czego dowodem są zgromadzone, zmaterializowane wspomnienia.

Oczywiście wszystkie zabawy wzmacniające poczucie własnej wartości wykorzystujemy wyłączne wtedy, gdy dziecko będzie chciało. Nie naciskamy, nie robimy nic na siłę, bo wtedy nasze działania mogą odnieść odwrotny skutek. To ma być wyłącznie zabawa i okazja do tego, aby dziecko w miłej i przyjaznej atmosferze spojrzało na siebie i poznało swoje dobre, pozytywne strony.

Poczucie własnej wartości jest jak czarodziejska moc. Jeśli człowiek wie ile jest wart, ma również wiedzę na temat tego, jakie są jego możliwości i granice. Jako dorośli mamy ten cenny przywilej, by ukierunkowywać i towarzyszyć dzieciom w ich drodze do odkrywania „czarodziejskiej mocy”. Najcudowniejsze w tej podróży jest to, że możemy kroczyć różnymi ścieżkami i wykorzystywać różne umiejętności, by w rezultacie osiągnąć ten sam cel– poczucie wartości i wyjątkowości naszych dzieci.

Opracowała: psycholog Agnieszka Wnykowska

W ostatnim czasie jesteśmy postawieni w bardzo trudnej sytuacji. Na pewno wielu z nas odczuwa w tym okresie wzmożony poziom lęku; boimy się o nasze zdrowie, często życie, a także o życie i zdrowie naszych bliskich.
Przesyłam Państwu kilka sposobów na to, jak pomóc sobie oraz bliskim, radzić sobie z niepokojem.

Po pierwsze świadomie kierujmy naszą uwagę, to właśnie od niej zależy nasz stan emocjonalny. Powstrzymajmy się od ciągłego śledzenia wydarzeń i przeznaczmy na to określony czas w ciągu dnia. Skupmy się na rzeczach, które nas rozluźniają oraz obowiązkach.

Po drugie, jeśli szukamy informacji nt. nowego wirusa, korzystajmy tylko ze sprawdzonych źródeł. Internet jest pełen niewiarygodnych informacji, których zadaniem jest wzbudzić w ludziach jeszcze większy niepokój.

Jeśli już w głowie pojawiają się negatywne myśli, możemy zatrzymać ten dialog wewnętrzny na kilka sposobów: zajmij się czymś, co pochłonie Twoją uwagę; podyskutuj z myślami, jak z namolnym rozmówcą; głośno i wyraźnie powiedz myślom STOP; możesz również wykonać kilka intensywnych ćwiczeń fizycznych.

Nieoceniony w takich sytuacjach jest nasz oddech – kiedy jesteśmy zestresowani, oddychamy szybko i płytko; żeby pomóc się sobie uspokoić, weźmy kilka głębokich, powolnych oddechów.

I na koniec – zajmijmy się tym, na co mamy wpływ, czymś co pomoże nam zmniejszyć poczucie bezradności. Podejmujmy racjonalne zachowania zgodne, z zaleceniami WHO, które pomogą uchronić nas przed zarażeniem siebie i innych ludzi.

Aby pomóc Państwu wyjaśnić kwestię koronawirusa dzieciom, powstała bardzo ciekawa bajka, do której podaję link:

https://pleszew.naszemiasto.pl/bajka-dla-dzieci-o-koronawirusie-o-zlym-krolu-i-dobrej/ar/c15-7601795.

Pozdrawiam serdecznie,
Psycholog Agnieszka Wnykowska