Przedszkole Nr 8 w Kołobrzegu

Archiwum kategorii ‘05 V Tygryski’

Tygryski poznały ostatnio uroki zabawy bez słów- jest to gra pantomimiczna,
w której trzeba pokazać jakąś czynność samym gestem, tak by następna osoba zrozumiała i umiała przekazać dalej. Dzieci były dzięki niej wyciszone, skupione ale i rozbawione. Taka gra pozwala na wyciszenie, relaks a także rozwój wyobraźni i koordynacji własnego ciała.

[Pokaz zdjęć]

Aby przyjemnie nam się korzystało z placu zabaw, a także aby dzieci wdrożyć do dbania o porządek, przyrodę, swoje otoczenia. Rozwijać w nich samodzielność i poczucie obowiązku, chłopcy grabili i zbierali jesienne liście. Przy tej okazji powiedzieliśmy sobie po co liście spadają i czy ma to jakieś znaczenie dla przyrody.

[Pokaz zdjęć]

W związku z tym, że jesień w pełni wspólnie z Tygryskami poznawaliśmy las i jego warstwy. Utrwalaliśmy zwierzęta mieszkające w lasach oraz to jak się przygotowują do zimy. Wykonaliśmy także piękna pracę plastyczną- składankę z warstw lasu.

[Pokaz zdjęć]

Od początku roku szkolnego Tygryski poznały głoski „o”, „a”, i „e”. Poznały również formy graficzne tych głosek czyli litery. Ćwiczyły pisanie ich po śladzie, w wolnej przestrzeni oraz małej liniaturze. W ramach doskonalenia słuchu fonematycznego układali na podstawie usłyszanych głosek w nagłosie i wygłosie poznane litery. Układali w drużynach z klocków geometrycznych.   

[Pokaz zdjęć]

W ramach doskonalenia umiejętności manualnych oraz rozwijania zainteresowań sztuką
i plastyką dzieci wykonywały drzewo w jesiennych kolorach za pomocą metody malowania pięcioma palcami. Metoda rozwija koordynację wzrokowo- ruchową, a także małą motorykę potrzebną do nauki pisania.  

[Pokaz zdjęć]

W ramach doskonalenia współpracy w parach oraz odporności emocjonalnej na zajęciach matematycznych dzieci grały w jesienne bingo. W czasie gry ćwiczyły też spostrzegawczość
i koordynację wzrokowo- ruchową.

[Pokaz zdjęć]

W ramach współpracy z policją wspólnie z grupą Kangurki doskonaliliśmy przejście przez pasy. Przypominaliśmy sobie zasady poruszania się w ruchu drogowym oraz jak zachować bezpieczeństwo będąc pieszym.

[Pokaz zdjęć]

Od października wspólnie z Tygryskami realizujemy różne zadania w ramach realizacji ogólnopolskiego projektu matematyczno- przyrodniczego pt. „ Las, dwa, trzy – matematyczne przygody wśród przyrody”. Jednym z zadań są kuchenne eksperymenty: my postanowiliśmy zrobić pyszne ciasteczka z jabłkami oraz sok owocowo- warzywny. Bawiliśmy się również
w przeliczanie elementów i układanie z nich liczb. Celem było doskonalenie samodzielności, wykonywanie instrukcji, prawidłowe przeliczanie oraz doskonalenie zdrowych nawyków żywieniowych.

[Pokaz zdjęć]

W związku z tygodniem bezpieczeństwa w naszym przedszkolu, wspólnie
z dziećmi postanowiliśmy pogłębić naszą wiedzę na temat działania w razie wypadku. Na początek obejrzeliśmy film instruktażowy, co robić i jak się zachować w razie gdy ktoś ulegnie wypadkowi. Następnie wspólnie stworzyliśmy harmonogram działań w razie wypadku, uporządkowaliśmy te działania
w odpowiedniej kolejności, a na koniec przećwiczyliśmy w praktyce, to co widzieliśmy na filmie. Dzieci w trzy osobowych zespołach podzielili się rolami: poszkodowany, osoba dzwoniąca po pogotowie, osoba ratująca. Krok po kroku samodzielnie każdy zespół przeprowadził akcję ratowniczą: ułożenie poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej lub wykonanie resuscytacji,
w zależności od reakcji ofiary. Natomiast osoba dzwoniąca pod 112 musiała udzielić nie zbędnych informacji na temat zdarzenia. Później dla pewności przećwiczyliśmy całość postępowań w grupie jeszcze raz. Dzieci poradziły sobie wspaniale!

[Pokaz zdjęć]

26.09 nasze Tygryski autobusem miejskim podążyli na „Dziki Zachód”. Na miejscu kowboj Marcin przeniósł nas do dzikiej krainy Indian, ozdabiając nasze twarze staro – indiańskimi malowidłami. Na początku była przejażdżka karuzelą oraz amerykańska beczka śmiechu. Potem każdy mógł spróbować swoich sił jako kierowca autka oraz jeździec konny. Po pysznym drugim śniadanku wszyscy poszli ujeżdżać byka, zwiedzać więzienie oraz przejechać się beczkowozami ciągniętymi przez traktorek. Zabawa była przednia i wszyscy choć zmęczeni, wrócili zadowoleni.

[Pokaz zdjęć]

Drodzy Rodzice!

Być może dziadkowie, sąsiedzi, osoby, które na co dzień nie przebywają z Waszym dzieckiem, mówiły Wam, że jego wypowiedzi są dla nich niewyraźnie, niezrozumiałe. Komunikację może utrudniać nie tylko nieznajomość kontekstu wypowiedzi, ale także zbyt duże tempo wypowiedzi albo wady wymowy. Wpływając na poprawienie sposobu realizacji samogłosek przez dziecko, możemy zwiększyć wyrazistość jego wypowiedzi, dzięki czemu nie będzie miało trudności z osobistym przekazaniem dziadkom sugestii co do urodzinowego prezentu albo dokonaniem samodzielnego zakupu w sklepie osiedlowym.

Zaproponujcie dziecku zabawy:

● w przybyszów z dalekiej Samogłoskolandii – dziecko odgaduje nazwę przedmiotu znajdującego się w zasięgu wzroku, którą dorosły podaje, wymawiając z przesadną dokładnością wyłącznie samogłoski;

● „Jedzie pociąg, wiezie towar na literę…” – pierwsza osoba wybiera początkową literę nazw towarów, które będą wypowiadane kolejno przez uczestników zabawy. Należy zwracać uwagę na poprawną artykulację samogłosek i starać się, aby nazwy towarów w pociągu się nie powtarzały. Niewątpliwą zaletą tych zabaw jest to, że możecie z nich korzystać w kuchni, w sklepie, w czasie jazdy do przedszkola, słowem – wszędzie.

Anna Lewandowska

Logopeda

Drodzy Rodzice!

Wiele czynników wpływa na budowanie poczucia własnej wartości u dziecka. Oprócz predyspozycji genetycznych znaczącą rolę odgrywa wychowanie. Badania pokazują, że największym źródłem poczucia własnej wartości są rodzice, którzy podczas codziennych kontaktów z dzieckiem modelują jego poczucie własnej wartości – „…to, co kiedyś zostało powiedziane dziecku na jego temat, stanie się tym, co ono samo powie o sobie”. Dialog wewnętrzny, zarówno dziecka, jak i osoby dorosłej, zawiera wiele opinii o nas, naszych działaniach, przyszłych możliwościach, naszych zdolnościach itd. Na jakości tego dialogu opiera się poczucie pewności siebie lub jej braku.

Potrzeba poczucia własnej wartości rozwija się już we wczesnym dzieciństwie i motywuje dziecko do porównywania się z innymi, rywalizacji, dominacji, pełni więc ważną funkcję w rozwoju społecznym. Niezwykle istotna w kształtowaniu poczucia własnej wartości dziecka jest jakość relacji między nim a rodzicami. Nathaniel Branden (1998) podaje pięć warunków wysokiej samooceny dzieci: 1) akceptacja przez rodzica myśli, uczuć i wartości dziecka; 2) wyraźne określenie i narzucenie dziecku granic, które są uczciwe, nieopresyjne oraz negocjowalne; 3) doświadczanie przez dziecko poszanowania jego godności; 4) dostosowanie oczekiwań i wymagań wobec zachowania dziecka do jego możliwości; 5) rodzice sami mają wysoki poziom samooceny i stanowią model poczucia własnej skuteczności i szacunku do siebie.

Kłopoty z poczuciem własnej wartości w dużej mierze biorą się z niezaspokojonych potrzeb człowieka we wczesnych latach jego życia, takich jak: akceptacja, uwaga, uznanie, obecność, ciepło, cierpliwość, mądre rady, inspiracja, zachęta do poznawania świata i siebie. Brak relacji w dzieciństwie powoduje, że trudno docenia się swoją wartość. Znaczenie mają także wyniki własnych działań, ponieważ dziecko porównuje się z innymi i na tej podstawie ocenia siebie. Poczucie niskiej wartości kształtuje się wówczas, gdy dziecko odczuwa, że jest gorsze, otrzymuje mniej wzmocnień niż pozostałe, gdy przegrywa rywalizację.

W jaki sposób rodzice mogą wpływać na kształtowanie się u dziecka poczucia własnej wartości?

● Poprzez odpowiednią komunikację, w której okazują dziecku miłość i czułość, szacunek dla jego uczuć, a także dają szansę dokonania wyboru lub rozwiązania jakiegoś problemu. Rozwijają w ten sposób szacunek i zaufanie dziecka do siebie.

● Akceptując uczucia dziecka i swoje – zarówno te przyjemne, jak i nieprzyjemne. Rodzic jest najważniejszy dla dziecka w nauce wyrażania emocji. Wyrażanie przez dziecko uczuć, także negatywnych, umożliwia mu zdrowy rozwój emocjonalny. Rodzice powinni neutralnie przyjąć fakt doznawania przez dziecko przykrych emocji, uczuć, bez osądzania, czy – co gorsza – karania, bez przekazywania mu komunikatu, że jego uczucia są niestosowne.

● Akceptacja dziecka przejawia się „w słuchaniu dziecięcych myśli i uczuć, w unikaniu karania, spierania się, prawienia morałów, psychologizowania czy obrażania” (N. Branden 1998). Polega także na pokazywaniu dziecku, że rodzice wierzą w jego dobroć. Akceptacja nie oznacza jednak, że rodzic zawsze i na wszystko ma wyrażać zgodę.

● Licząc się ze zdaniem i potrzebami dziecka. Ucząc je mówienia o swoich potrzebach oraz ich zaspokajania – dorosły stanowi „wzorzec identyfikacji”.

● Ucząc i wzmacniając samodzielność (poczucie wewnętrznego sprawstwa i kontroli), pokazując, że wierzą w umiejętności i możliwości dziecka.

● Uważnie budując wypowiedzi i mądrze kierując doświadczeniami dziecka – zamiast posługiwać się strategią „nie” (Nie rób…, Nie idź… itp.), aby uchronić dziecko przed niebezpieczeństwem, można poprowadzić je ku przyjemnym i nieszkodliwym doświadczeniom, pokazując, ile innych rzeczy może robić. Można powiedzieć: Chodźmy do…, Zróbmy tak…, Zobaczmy…, Zrób…, Idź i zobacz…, Posłuchaj….

● Nadmierna kontrola w postaci pouczania czy sterowania dzieckiem powoduje w dziecku brak zaufania do siebie, hamuje swobodne wyrażanie swoich myśli i potrzeb.

● Wytyczając granice i mówiąc o swoich oczekiwaniach, ale takich, które dziecko jest w stanie spełnić, które nie powodują w nim nadmiernego stresu. Duże oczekiwania mogą występować np. w rodzinie nastawionej na sukces.

● Dając szansę na zmianę zachowania – zamiary i plany poprawy mogą być twórcze i stymulujące, jeżeli ich podstawą jest akceptacja. Każda pozytywna przemiana w punkcie wyjścia musi mieć akceptację, w przeciwnym razie stanie się bezpodstawnym wysiłkiem, który najmniejsza porażka może zniweczyć. Dziecko nie potrafi samodzielnie dojść do takiej akceptacji samego siebie, potrzebuje do tego dorosłego.

● Wzmacniając pożądane zachowania u dziecka, czyli udzielając pochwał i nagradzając jego starania. Wypominanie wszystkiego, co „niewłaściwe”, nie jest wcale wychowawcze. Nie prowadzi do osobistej zmiany, ale przytłacza, tworzy negatywny obraz samego siebie: Taki nie jestem, tego nie umiem, w tym popełniam błędy, to mi nie wychodzi… (skupianie się na negatywach). Wzmacnianie zachowań pożądanych jest szybsze i skuteczniejsze niż próby hamowania zachowań negatywnych. Chwalenie dziecka pomaga budować zaufanie do własnej osoby, nieustanne krytykowanie powoduje poczucie niższości, bezradność, apatię i autodestrukcję.

● Wystarczająco dobrzy rodzice potrafią: przyznać się do błędu i przeprosić, przyjmować krytykę na swój temat, przyjmować komplementy, ale również obdarzać komplementami inną osobę (w tym również dziecko), zachować dystans do siebie i mieć poczucie humoru na własny temat.

● Budując wachlarz umiejętności społecznych, ucząc zasad, jakimi rządzi się świat – tak rozwija się w dziecku przekonanie, że potrafi się zachować i radzić sobie w różnych sytuacjach.

● Dając przykład tolerancji i akceptowania „błędów” własnym zachowaniem w niezliczonych, drobnych sprawach dnia codziennego. Zachęcając do próbowania, próbując razem z dzieckiem, by miało ono wsparcie w mierzeniu się z nowymi wyzwaniami. Nauka nowych umiejętności czasem wymaga ustąpienia na jakiś czas, co nie musi być równoznaczne z rezygnacją ani z poczuciem własnej nieudolności. „Sukces” i „porażka” to zasadniczo ocena, jaką sami wystawiamy doświadczeniu, a sposobu oceniania i klasyfikowania doświadczeń uczymy się w dzieciństwie. Indywidualne poczucie, że się coś umie lub nie, zależy od tego, jak długo pamięta się o sukcesach, i od wagi, jaką przypisuje się porażkom.

● Zapewniając słowa otuchy i psychicznego wsparcia, kiedy dziecko określa siebie w wymiarze negatywnym (nie potrafię, nie umiem), modyfikując ten przytłaczający punkt widzenia, ukierunkowując uwagę dziecka na to, co umie, potrafi. Jest to akt przywracania równowagi – dziecko ma zobaczyć wszystko to, czego nie potrafi, oraz sferę swoich zdolności.

Polecana literatura

• Branden N., 6 filarów poczucia własnej wartości, Ravi, Łódź 1998.

• Branden N., Jak dobrze być sobą. O poczuciu własnej wartości, GWP, Sopot 2007.

• Cohen L.J., Rodzicielstwo przez zabawę, Mamania.

• Faber A., Mazlish E., Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły. Rozdz. Pochwały, Media Rodzina, Poznań 2001.

• Lewandowska-Kidoń T., Wosik-Kawala D., Rozwijanie poczucia własnej wartości u dzieci w młodszym wieku szkolnym, Wyd. Impuls, Kraków 2009.

• Santagostino P., Poczucie własnej wartości, eSPe, Kraków 2004.

Wspólnie z Tygryskami zaczynamy przygotowania do szkoły. Na początek poznajemy Głoskę „O”. Przypomnieliśmy sobie jej formę graficzną, spróbowaliśmy globalnego czytania sylabami, a także rozpoznawaliśmy ją w nagłosie i wygłosie. Zajęcia daltońskie odbyły się w zespołach, dzieci miały do wykonania 3 zadania. Musiały wybrać spośród siebie kapitana drużyny- który będzie ustalał kolejność zadań oraz zaznaczał ich wykonanie na tablicy. Każde zadanie omówiliśmy wspólnie. Zadanie 1: znajdź w wyrazach literę „o” i zakreśl ją, zadanie 2: narysuj wspólnie z drużyną trzy rzeczy, które rozpoczynają się na głoskę „o”, a na koniec wyklejcie literę „O” kolorowym papierem. Dzieciom zadania się podobały, praca w zespołach również.

[Pokaz zdjęć]

W związku z nadchodzącą jesienią na zajęciach plastycznych dzieci wykonywały jeże. Używały do tego farby i widelca. Prace wyszły bardzo ciekawe, a przy okazji dzieci ćwiczyły mięśnie dłoni i chwyt paluszkowy. Dbały też o dokładność i estetykę pracy.

[Pokaz zdjęć]

Grupa starszaków „Tygryski” w piątek 6 września została zaproszona do przedszkola miejskiego nr 1 w ramach „Narodowego Czytania na inscenizację noweli B. Prusa pt.
 „Katarynka”. Dzieci z uwagą obejrzały i wysłuchały przygotowanej przez nauczycielki z przedszkola
nr 1 pomysłowej inscenizacji „ Katarynki”. Odśpiewały hymn Polski zachowując postawę na baczność, a także wzięły udział
w quizie wiedzy o Polsce.

[Pokaz zdjęć]

2 września nasze Tygryski rozpoczęły ostatni etap edukacji przedszkolnej. Szybko zadomowiły się w nowej sali. Są pełne energii, ciekawości i zapału na nowy rok szkolny.

[Pokaz zdjęć]

W ubiegłym tygodniu Rodzice z grupy V przygotowali dla dzieci niesamowitą niespodziankę- przedstawienie artystyczne pt. ,,Rzepka w nowoczesnym wydaniu”. Rodzice ubrani w barwne stroje zaprezentowali dzieciom swoje umiejętności aktorskie. Zarówno dla dzieci, jak i Rodziców była to świetna zabawa przepełniona pozytywnymi emocjami. Scenariusz  przedstawienia opracowała mama Hubercika Pani Sylwia Kalinowska. To była niesamowita niespodzianka!!!

[Pokaz zdjęć]

W ubiegłym tygodniu, dzieci z grupy V wybrały się na wycieczkę do Straży Pożarnej w Kołobrzegu. Podczas wizyty dzieci miały możliwość zwiedzenia całego budynku Straży Pożarnej. Wizytę rozpoczęliśmy od zajęć dydaktycznych w sali Ognik. Wszystkie dzieci ubrane w strój strażaka oglądały bajki nt. sytuacji trudnych związanych z wybuchem pożaru, udzielenia pierwszej pomocy przedmedycznej, a także wzięliśmy udział w próbnej akcji ewakuacyjnej. Dzieci poznały zasady bezpiecznego opuszczania zadymionego pomieszczenia oraz zasady zachowania się w sytuacjach zagrażających życiu człowieka. Na zakończenie wizyty udaliśmy się do garażu w którym poznaliśmy różnorodne sprzęty, których na co dzień używa strażak, a także mieliśmy możliwość obejrzenia wnętrza wozu strażackiego. To była niesamowita wizyta, która dostarczyła nam wielu pozytywnych emocji!

[Pokaz zdjęć]

W ubiegłym tygodniu naszym motywem przewodnim były technologie informacyjne. W toku różnorodnych zajęć, aktywności dzieci poznały szerokie zastosowanie komputerów w życiu człowieka. Tym razem w rolę eksperta wcielił się Szymon, który przygotował zajęcia nt. gier komputerowych, które niewątpliwie są ciekawą formą spędzania wolnego czasu wśród dzieci. Szymon zaprezentował różnorodne rodzaje gier, a także wskazał na te, które wywierają pozytywny wpływ na rozwój dzieci (gry edukacyjne). Przedstawił rówieśnikom zagrożenia płynące z nadmiernego spędzania wolnego czasu przed komputerem oraz zaprezentował zasady racjonalnego korzystania z komputera. Na zakończenie pokazał i opisał swoje ulubione gry komputerowe. To były bardzo ciekawe zajęcia! Gratulujemy Szymonowi! Dziękujemy Rodzicom za poświęcony czas w przygotowaniu zajęć z ekspertem!

[Pokaz zdjęć]

Dnia 24.05.2019r. na zaproszenie p. Bukowieckiego, dzieci z grupy V wybrały się na sesję fotograficzną w plenerze. Podczas sesji mieliśmy możliwość zapoznania się z zawodem fotografa oraz modela/modelki. Dzieci w odświętnych strojach pozowały do zdjęć. Dla Tygrysków była to świetna zabawa, która została upamiętniona na zdjęciach. Na zakończenie sesji wykonaliśmy sobie zdjęcie grupowe, które upamiętnia mile spędzony czas. Po sesji fotograficznej wybraliśmy się na spacer oraz na lody. To był bardzo udany dzień!

[Pokaz zdjęć]