Archiwum autora

Drodzy Rodzice i Drogie Żuczki gr. VII.
Dzisiaj chciałabym zaproponować Wam bardzo fajną zabawę. W zwiazku z tym, że dzisiaj
matematyka to będzie matematycznie. Na początek gra, która nazywa się Tangram i jest
łamigłówką znaną miłośnikom gier logicznych. Wymyślono go w Chinach około 3-4 tysięcy lat
temu. Tangram jest kwadratem pociętym na 7 części. Każdy zestaw zawiera 7 figur:
•1 średni trójkąt prostokątny
•1 mały kwadrat
•1 mały równoległobok
•2 duże trójkąty prostokątne (jednakowe)
•2 małe trójkąty prostokątne (także jednakowe)
Układanie tangramu ma sporo zalet. Rozwija wyobraźnię przestrzenną, uczy logicznego myślenia,
skłania do poszukiwania rozwiązań, wyzwala kreatywność. To bardzo przydatna gra, nie tylko w
celu wprowadzenia własnych koncepcji matematyki, takich jak geometria płaska, ale również
pozwala na rozwój zdolności psychomotoryką i intelektualnych, co stanowi wielki bodzieć dla
kreatywności. Prace z tangramami rozwijają także sprawność, logiczne myślenie i wyobraźnię,
ponieważ dzieci mogą wyobrazić sobie dany kształt, a potem go ułożyć. W łatwy sposób mogą
także modyfikować dostępne wzory kształtów. Możecie zmieniać kolory tangramów, dekorować je
w odpowiedni sposób, powiększać i pomniejszać skalę elementów.
Osoba układająca tangram ma za zadanie odtworzyć położenie wszystkich siedmiu
elementów jedynie na podstawie kształtu jego konturów. Stwórzcie swoje własne wzory i wyślijcie
mi zdjęcia na moją skrzynkę pocztową a.zajfert@pm8kg.pl , ciekawa jestem komu się uda ułożyć
najwięcej wzorów.
Druga zabawa to matematyczne gąsieniczki:
Do wykonania zabawy będą nam potrzebne:
• biała kartka papieru
• zielony mazak/marker
• długopis
• zielona farba plakatowa
• patyczki kosmetyczne
Na białej kartce papieru rysujemy zielonym mazakiem głowę gasienicy, długopisem robimy
oczy i buzię, potem przy każdej gąsienicy piszemy liczbę.
Zadaniem dziecka jest zrobić za pomocą patyczków kosmetycznych i farby tyle kropek tułowia
gąsienicy, ile wskazuje liczba. Na koniec pokolorujcie gąsienicę Monikę.
Życzę powodzenia i udanej nauki poprzez zabawę- p. Ola.

W Krainie emocji- dziecko rozstaje się z rodzicami bez lęku, ma świadomość, że rozstanie takie bywa dłuższe lub krótsze.

MIŚ BONIFACY POMAGA ZŁAGODZIĆ LĘK SEPARACYJNY- BAJKA TERAPEUTYCZNA

Problemy związane z lękiem separacyjnym mogą spowodować, że nawet najkrótsze rozstanie dziecka z mamą bywa koszmarem dla całej rodziny. Przedstawiam więc bajkę terapeutyczną, stworzoną specjalnie dla dzieci trzymających się blisko mamy. Jak każda bajka terapeutyczna, powinna być czytana często, nawet codziennie przez kilka wieczorów, aby dziecko mogło dobrze poznać i zrozumieć bohatera. Przypominajmy mu jego losy podczas wielu codziennych sytuacji.

Co możemy mówić dziecku, aby pomóc mu właściwie zrozumieć, a nawet „przeżyć” bajkę:

• „Zobacz jak bardzo miś Bonifacy bał się rozstać z mamą, czy potrafisz go zrozumieć?”
• ” Co czuł, gdy mamy nie było w pobliżu? Czy kiedyś czułeś/czułaś to samo?”
• ” Bonifacy postanowił przenigdy nie rozstawać się z mamą, czy to dobry pomysł?”
• „W końcu mama Bonifacego musiała na chwilę zniknąć, aby uratować jego przyjaciół. Czy pamiętasz, jak dumny był wtedy miś? Jak to się stało, że już nie bolał go brzuszek?”
• „Zobacz, Bonifacy sobie poradził ze strachem przed zniknięciem mamy!”
• „Czy polubiłeś/polubiłaś Bonifacego?”
• „…a czy wiesz, że jesteś do niego trochę podobna/podobny i też możesz sobie poradzić?”

MIŚ BONIFACY I JEGO MAMA BOHATERKA

 W przytulnej gawrze pośrodku lasu mieszkał mały miś Bonifacy ze swoimi ukochanymi rodzicami. Miś był prawdziwym szczęściarzem bo bardzo blisko jego gawry mieszkali babcia i dziadek Niedźwiadkowie. Dzięki temu mogli się często spotykać i spacerować razem po leśnej okolicy. Były to naprawdę ciekawe spacery, ponieważ na każdym kroku można było spotkać kogoś leśnych przyjaciół. Kiedy w pobliżu była niedźwiadkowa rodzina, a przynajmniej mama, miś Bonifacy potrafił bawić się w najlepsze z innymi zwierzątkami

Już jakiś czas temu Bonifacy odkrył w lesie niezwykły okaz szyszki. Była duża, bardzo kształtna i okrągła jak piłka. Dumny Bonifacy nazwał ją szyszkową piłką. Od tamtej pory była ona najcenniejszym ze skarbów. Zwykle służyła jako trofeum podczas zabawy w podchody. Bonifacy uwielbiał się w to bawić razem ze swoimi przyjaciółmi, warchlakami Chrumą i Chrypką.

Niestety, Bonifacy miał ochotę na zabawę jedynie wtedy, kiedy towarzyszyła mu jego mama. Za nic w świecie nie chciał zostać na leśnym placu zabaw bez niej. Babcia Niedźwiadkowa wiele razy proponowała, że się nim zaopiekuje. Nawet mama Chrumy i Chrypki oferowała swoje towarzystwo, aby zwierzęta mogły czuć się bezpiecznie podczas zabawy w leśnych zaroślach. Bonifacy nie dał się jednak przekonać.

Bał się stracić z oczu swoją mamę. Wydawało mu się, że z pewnością stanie się wtedy coś złego.

A co jeśli zaboli mnie łapka, brzuszek, albo główka- myślał miś- Zawsze wtedy pomaga przytulenie się do mamy.

Miś bał się nie tylko o własne samopoczucie, ale też o ukochaną mamę. Przecież jeśli obydwoje za sobą zatęsknią, będzie im bardzo smutno. Bonifacy nie chciał przecież, żeby mama była smutna.
Jedynym sposobem na uniknięcie tych przykrych sytuacji było według niego nierozstawanie się z mamą.

Pewnego dnia Bonifacego mocno rozbolało gardło. Mama co chwilę podawała mu ciepły miodek do picia, jednak aby poczuć się lepiej, miś musiał przez kilka dnia zostać w swojej ciepłej gawrze. Obserwował przez okno jak jego przyjaciele- Chruma i Chrypka bawią się z podchody szyszkową piłką.

Nagle zauważył, że przestraszone warchlaczki zbliżają się do strumienia. Najwidoczniej wydawało im się, że wpadła tam szyszkowa piłka. Tymczasem z okna gawry było widać, że leży ona pod jednym z pni. Bonifacy machał łapkami i próbował z daleka wołać do przyjaciół, aby uchronić ich przed niebezpieczeństwem. Mogli przecież wpaść do strumienia!

Zdenerwowanie misia zauważyły jego mama i babcia.
-Mamo!- wołał Bonifacy- oni zaraz wpadną do strumienia! Gdybyś tylko mogła im pomóc. Nikt nie pływa w strumieniu lepiej niż ty.

Mama misia szybko wybiegła z gawry w stronę strumienia. Bonifacy i jego babcia obserwowali całą sytuację przez okno. Bardzo martwili się o warchlaczków. Na szczęście mama Niedźwiadkowa w ostatniej chwili zdążyła złapać małe ogonki Chrumy i Chrypki i wyciągnęła ich na brzeg. Gdy tylko ochłonęli, odprowadziła ich do mamy- pani Lochy.

Gdy wróciła do gawry Bonifacy podbiegł do niej bardzo szczęśliwy. Był dumny ze swojej mamy. Pani Niedźwiadkowa też bardzo się cieszyła, że udało się jej pomóc przyjaciołom synka.

-Jak się teraz czujesz Bonifacy?- zapytała babcia Niedźwiadkowa.
-Świetnie.- odpowiedział miś- Moi przyjaciele są bezpieczni, moja mama jest bohaterką, jestem już spokojny i bardzo szczęśliwy.
-Widzisz misiu,- mówiła babcia- czujesz się tak dobrze pomimo tego, że mama na chwilę wyszła. Jak widzisz, czasami mama jest też potrzebna gdzie indziej, ale zawsze do ciebie wróci i będzie przy tym mnóstwo radości.

Od tamtej pory Bonifacy nie bał się rozstania z mamą. Wiedział, że każde z nich może mieć do zrobienia wiele ważnych rzeczy, ale pod koniec dnia spotkają się w gawrze i będą się mocno przytulać przed snem.

Pozdrawiam serdecznie wszystkie dzieci i rodziców.

Życze Wam dużo zdrówka w tym trudnym czasie

Ada Andziak

sam-po-raz-pierwszy-printout kol-prawa-dziecka-6 kol-emocje-17

26.03.2020 Grupa I popołudnie

Drogie Dzieci, Szanowni Państwo.

Oto propozycje zabaw na popołudnie. Miłej zabawy.

„ Wesoła twarz”-  Rodzic/opiekun rysuje na papierze dużą twarz. Bez oczu i nosa ( można też ułożyć ze sznurka, włóczki). Dziecko staje w pewnej odległości ( można zwiększać dystans w miarę postępów  dziecka) i rzuca po kolei trzema woreczkami ( mogą być torebki ryżu, kaszy, wypchane skarpetki J ), tak aby wylądowały one na miejscu nosa i oczu. Za każdym razem dzieci podziwiają i oceniają jak im wyszło. Zabawę powtarzamy.

„ Jak wyglądają rośliny”- zabawa dydaktyczna, wspólnie z dzieckiem oglądamy rośliny (doniczkowe, balkonowe, kwiaty cięte).
W pierwszej kolejności pytamy dziecko czy wie co to jest, co może o nich powiedzieć ( kolory, wielkość itp.) czy wie z jakich części składa się roślina, czego potrzebuje do życia itp.
Po wypowiedziach dziecka bądź w trakcie jeśli widzimy, ze maluch tego potrzebuje omawiamy wspólnie roślinkę.

„Wiosenny taniec”-  wyrażanie uczuć za pomocą ruchu. Podczas zabawy, można dać dziecku apaszkę, kolorową bibułę (pocięta na pasy) itp. Dajemy dziecku swobodę i pozwalamy na dowolność w wykonywaniu improwizowanego tańca.

Muzyka Antonio Vivaldi- Wiosna, Fryderyk Chopin- Spring Waltz.

Serdecznie pozdrawiam, uważajcie na siebie.

Wychowawca Marta Bielęda

m.bieleda@pm8kg.pl

26.03.2020

WITAM SERDECZNIE RODZICÓW I KOCHANE DZIECI

Przedstawiam Wam propozycje zabaw i form aktywności dla „Krasnoludki” na dzisiejszy poranek

Temat kompleksowy w tym tygodniu:„Wiosna….w Kołobrzegu”

1.Zabawa na gimnastyczna….”Maluchy i starszaki”

– ćwiczenie dużych grup mięśniowych
Na hasło „maluchy”, dziecko porusza się lekko na ugiętych kolanach
z wyprostowanym tułowiem. Na hasło „starszaki” maszeruje swobodnie unosząc wysoko kolana.

Na początek dnia proponuje przeczytać tekst dziecku, a następnie po wysłuchaniu poproście swoje pociechy o ułożenie ilustracji w kolejności wydarzeń.

Ewa Krawczyk

Pewnego dnia dzieci ulepiły kilka bałwanków. Były bardzo różne, duże, małe, grube, chude, na głowach miały garnki, stare kapelusze, czapki i szaliki. W śród nich był szczególny bałwanek, ubrany w stary kapelusz i wełniany szalik. Stał na podwórku, zwrócony głową w stronę lasu. Słyszał jak dzieci opowiadały o zbliżającej się wiośnie i bardzo chciał ją spotkać. Postanowił więc wyruszyć jej naprzeciw. Nad ranem przez nikogo nie zauważony, poszedł cichutko do lasu. Przyglądał się wszystkiemu bacznie, ale nic szczególnego nie zauważył. Wszędzie było dużo śniegu, a w powietrzu unosił się lekki mrozik.

Kiedy tak chodził po lesie, nie zauważył, że słonko już wstało i ogrzewało go coraz mocniej. Nagle spostrzegł, ze spod śniegu wystaje coś. Schylił się i łapką odgarnął delikatnie śniegową pierzynkę.

– Och! – wykrzyknął przejęty.

– To są na pewno kwiatki, o których opowiadały dzieci.

Wokół bałwanka wyglądały spod śniegu pierwsze wiosenne kwiaty.

Bałwanek uradowany pomyślał: „Tutaj na pewno już była wiosna, muszę iść szybciej, bo bardzo chciałbym się z nią przywitać”. Kiedy doszedł do rzeki, poczuł że kapelusz coraz bardziej opada mu na czoło. Poprawił go i rozejrzał się dookoła. Ze zdumieniem spostrzegł, że woda w rzece niosła duże i małe kawałki kry. Wtem obok bałwanka na gałęzi krzaczka przysiadł śliczny ptaszek.

– Jaki jesteś ładny ptaszku – powiedział. – Nigdy cię nie widziałem.

– Nie mogłeś mnie wcześniej zobaczyć. Jestem szczygłem i dopiero dzisiaj przyleciałem z daleka. Tutaj przyszła wiosna i jest coraz cieplej. Będę mógł zbudować sobie gniazdo. – powiedział ptaszek.

– Przyszła wiosna? Gdzie jest? Chciałbym ją przywitać. – zawołał z entuzjazmem bałwanek.

– Jak to gdzie? – powiedział zdziwiony szczygieł. – Rozejrzyj się wokoło.

Bałwanek został sam i dopiero teraz poczuł się dziwnie. Kapelusz coraz bardziej spadał mu na oczy. Spostrzegł również, że bardzo schudł. Zaniepokoił się tym trochę, ale postanowił iść dalej. Po chwili do bałwanka podbiegła wiewiórka i zajączek.

– Uciekaj bałwanku, do rzeki, skacz na krę, popłyniesz na niej do krainy śniegów.

– Inne bałwanki już to dawno zrobiły – poradziły mu zwierzątka.

– Jak to? – zapytał zdziwiony. Spojrzał na siebie i zobaczył, że bardzo zmalał, kapelusz spadł już z jego śniegowej główki. Pozostał mu jedynie szaliczek, który zrobił się nieco za długi.

– Bałwanku uciekaj – zawołała wiewiórka.

– Przecież możesz się roztopić – dodał zajączek.

– Jesteś chyba ostatnim bałwankiem, który pozostał do przyjścia wiosny. Dlaczego czekałeś tak długo i nie odpłynąłeś z innymi bałwankami?

– Chciałem przywitać się z wiosną, czy to udało mi się?

Ależ oczywiście – zawołał zajączek z wiewiórką, patrząc na niego z podziwem.

Kochane Krasnoludki w dzisiejszym dniu przesyłam wam wiosenną piosenkę .

Zapoznajcie się z nią kochani i poćwiczcie ze swoimi rodzicami .

Napiście proszę czy wam się podoba? Czy jest fajna? Czy miło spedziliście przy niej czas.

Ku-ku, ku-ku!
Precz zimo zła!
Już bociek leci,
cieszą się dzieci.
Wiosna, wiosna
idzie przez świat.

Ku-ku, ku-ku!
Już kwitnie sad!
W gałązkach drzewa
już ptaszek śpiewa.
Wiosna, wiosna
idzie przez świat.

Ku-ku, ku-ku!
Już ciepły wiatr.
Zatańczmy w koło,
bo nam wesoło.
Wiosna, wiosna
idzie przez świat.

Miłej nauki i zabawy

Pozdrawiam

Wasza Nauczycielka Kasia.

„W kontakcie z ludźmi dzieci mają szansę zobaczyć nie tylko, jak inni radzą sobie z uczuciami i emocjami, ale też, jak ich własne przejawy emocji oddziałują na innych. Z punktu widzenia przystosowania społecznego i zdrowia psychicznego są to jedne z najistotniejszych dla dzieci doświadczeń”

Witam wszystkie dzieci, na naszej stronie. Choć obecny czas nie sprzyja nam wszystkim, spotykamy się z różnymi emocjami i sytuacjami. Nie powinniśmy zapominać o innych osobach i nie tylko w rodzinie. Pomagajmy sobie nawzajem. Pomaganie jest fajne, jak pamięć o innych i poświęcenie im uwagi.

Cieszę się bardzo, że o nas pamiętacie i wysyłacie zdjęcia z waszych prac, zabaw, spędzanego czasu poza przedszkolem. Mimo wszystko macie radosne buźki , potraficie się cieszyć czasem spędzonym z najbliższymi; a to jest cenny czas. Poniżej zamieszczam bardzo fajny film wsam raz na spędzenie wspólnego czasu w domowym kinie (przed telewizorem) :-), który pomoże wam zrozumieć dbanie o uwagę i poświęce jej innym osobom i dużym i małym. Zachęcam do obejrzenia.

„PAN PATYK”

Dla chętnych mała zagadka……

1. Z kim chłopiec sie zaprzyjaźnił?
2. Dlaczego chłopiec czuł się samotny?
3. Gdzie chłopiec sie wyprowadził?
4. Jak chłopiec miał na imię?
5. Jakie uczucia towarzyszą chłopcu?
   
   
   

Mam nadzieję, że się podobało. Zachęcam was również do narysowania własnego przyjaciela.

Pozdrawiam WAS wszystkich serdecznie, Katarzyna Jankowska

Drodzy Rodzice, Kochane Dzieci

Przedstawiam Wam propozycję zabaw na dziś, jednakże warto pamiętać, że po każdej formie aktywności bardzo ważny jest dla naszego organizmu odpoczynek.  Podczas odpoczynku nasze ciało się regeneruje i nabiera energii na pokonywanie codziennych wyzwań, dlatego po zakończonej intensywnej aktywności związanej z zabawą, zachęcam Was Drodzy Rodzice i Drogie Dzieci do relaksacji i odpoczynku, puszczając sobie w tle muzykę relaksacyjną.  https://www.youtube.com/watch?v=kgqw-4mH7Kw&t=4443s

1.      Poniżej znajduję się filmik, który można udostępnić dzieciom, aby razem z Panią wykonywały ćwiczenia.

2.      Zabawa rwąca rzeka

Wyobraźcie sobie, że przez Wasz pokój przepływa rzeka. Długi rwący potok rozciąga swoje brzegi od stołu, aż do kanapy lub od ściany do ściany, w zależności od rozkładu mieszkania. Musicie przejść na drugą stronę skacząc po kamieniach, ale tak, aby nie wpaść do wody. Czym są kamienie? Poduszkami jaśkami lub innymi kawałkami materiału. Rozłóżcie je na podłodze tak, aby przejście po nich nie było zbyt łatwe. I po każdym prawidłowym przedostaniu się na drugi brzeg zmieniajcie ustawienie. Oczywiście na trudniejsze, tak jakby to był kolejny level do przejścia w grze.

Ściskam, Karolina Kiełbasińska

Zajęcia na czwartek 26.03- po południe

Drodzy Rodzice, Kochane Dzieci

Poniżej przedstawiam Wam zabawy na dzisiejsze popołudnie.

1.      W linku poniżej znajduję się nagranie piosenki, którą dzieci bardzo lubią J Bardzo często towarzyszyła nam w przedszkolu. Myślę, że dzieci z chęcią ją zaśpiewają i pokażą za pomocą ruchów.

2.      Kolejną propozycja zabaw dla chłopców i dziewczynek.

      1) Zamieniamy teraz nasz pokój w salon piękności, do którego potrzebne nam będzie:

-grubszy papier, z którego wytniemy odrysowaną rękę

-lakier do paznokci

Poprzez taką zabawę ćwiczymy nasze paluszki

      2) W tej propozycji zabawy będziemy małymi majsterkowiczami. Materiały, które będą potrzebne to:

-wytłaczanka od jajek

-patyczki

-zabawkowy młotek

Nakłuwamy wytłaczankę patyczkami, natomiast dziecko ma za zadanie za pomocą młotka wbić je jak najgłębiej

Serdecznie pozdrawiam, Karolina Kiełbasińska

Drodzy Rodzice i Kochane Krokodylki IV, zachęcam Was do wysłuchania wiersza „Kotki
marcowe”, rozmowy kierowanej do Waszych dzieci z pytaniami na temat wiersza, zrozumienia
wieloznaczności pojęcia „kotki” , do kilku zabaw ruchowych oraz wykonania prostej pracy
plastycznej.
„Kotki Marcowe”- Joanna Kulmowa
Na wierzbie
nad samym rowem –
srebrne kotki marcowe.
Na deszczu i na słocie
srebrnieją im futra kocie.
Plucha
i zawierucha.
Nie ma mamy,
co wyliże brzuch do sucha.
Ale kotki marcowe nie piszczą,
huśtają się na gałązkach.
Mruczą:

• Nareszcie wiosna!
  I sierść mają coraz bardziej srebrzystą.
  Po przeczytaniu wiersza proszę przeprowadzić z dziećmi rozmowę zadając nastepujące pytania:

1. O czym jest wiersz?
2. O jakich kotkach była mowa w wierszu? Czy były to żywe kotki?
3. Jaki kolor mają kotki na wierzbie?
4. Czy wiesz jak inaczej można nazwać te kotki?
   Po rozmowie proszę obejrzeć film: https://www.youtube.com/watch?v=yN8KFajZ3AE
   Następnie proponuję kilka ruchowych zabaw na dzisiejszy dzień:
5. „Bocian i żabki”- zabawa ruchowa z elementami skoku. Dzieci skaczą po pomieszczeniu jak
   żabki na hasło bocian zastygaja w bezruchu, a rodzic „bocian” chodzi obok niego i
   obserwuje czy żabka/ki się nie poruszająś jeśli jakaś żabka się poruszy następuje zamiana
   roli z bocianem.
6. Zabawa ruchowa na utrwalenie pojęć wysoko-nisko: dzieci swobodnie poruszają się po
   pomieszczeniu na hasło rodzica: wysoko- stają na palcach i wysoko unoszą ręce do góry, na
   hasło nisko- kucają. Można powtórzyc zabawę kilka razy.
7. „Ciepło-zimno”, zabawa dydaktyczna polegajaca na reagowaniu na sygnały,
   komunikowania się za pomocą określonych słów, pod nieobecność dziecka w pokoju
   chowamu ustalony przedmiot, który dziecko widziało, następnie zadaniem dziecka jest
   odnaleźć przedmiot, prowadzą go komendy rodzica: ciepło gdy jest blisko przedmiotu,
   zimno gdy jest daleko przedmiotu.
   Praca plastyczna: Bazie w wazonie- kolaż.
   Kolaż to bardzo ciekawa technika, dzięki różnorodności użytych materiałów wychodzi zwykle
   bardzo efektownie dzieło. Zachęcamy do przygotowania wiosennych bazi w wazonie. Tym razem
   będzie potrzebny wyjątkowy składnik- ziarnka dyni:)
   Materiały i przybory:
   •kartka A4
   •kolorowa gazeta
   •nożyczki
   •klej
   •włóczka lub sznurek
   •pestki dyni (niełuskane)
8. Z gazety wycinamy kształt wazonu i naklejamy na kartce.
9. Ze sznurka lub włóczki odcinamy kilka kawałków i naklejamy jako gałązki bazi. Możemy też
   przykleić prawdziwe patyki lub namalować gałązki farbami.
10. Pestki dyni przyklejamy jako kotki bazi i gotowe.
    A NA KONIEC DLA RELAKSU:
    https://www.youtube.com/watch?v=b6K4yDMGe1w
11. 
    Życzę przyjemnej pracy i udanej zabawy- pani Ola.

Drodzy rodzice od 25 marca zadania dla dzieci będziemy prezentować właśnie w takiej formie, aby realizować podstawę programową wychowania przedszkolnego. Prosimy, aby w miarę możliwości przygotowane zadania realizować z dziećmi w domu. Zdjęcia prac można wysyłać drogą e-mail lub zatrzymać je w domu i przynieść do przedszkola po skończonej kwarantannie. Jeśli ktoś miałby kłopot w realizacji tych zadań (np. problem z drukarką)  prosimy o wiadomość zwrotną na służbową pocztę a.maszkalo@pm8kg.pl

Pozdrawiam serdecznie, pani Agata

Zajęcia na czwartek – ranek

Temat kompleksowy: Wiosna w Kołobrzegu.

Aktywność matematyczna

Drodzy rodzice oraz dzieci dziś nauczymy się liczyć do 3 i odróżniać pojęcia: na, obok, pod.

1. Na początek zachęcam do wykorzystania paluszkowej rymowanki, która będzie miłym wprowadzeniem do liczenia.

Mam pięć paluszków

Mam pięć paluszków u ręki lewej i pięć paluszków u ręki prawej

(Ręce zaciskamy w piąstki a następnie prostujemy palce – kilka razy na przemian)

Pięć to niedużo, ale wystarczy do każdej pracy i do zabawy.

(Machamy palcem oraz wykonujemy gest prawą dłonią a następnie lewą)

Kciuk, wskazujący, potem środkowy, po nim serdeczny, na końcu mały.

(Ręce w piąstki i po kolei prostujemy palce wymieniając ich nazwy)

Pierwszy i drugi, trzeci i czwarty, na końcu piąty – trochę nieśmiały.

(Ręce w piąstki i po kolei prostujemy palce wymieniając kolejność.

2. Jeśli rozgrzaliście już rączki sięgnijcie po trzy swoje ulubione pluszaki (jeśli dziecko wykaże duże zainteresowanie liczeniem sięgnijcie po 5 misiów). Postawcie je obok siebie i policzcie dotykając każdego paluszkiem. Na końcu udzielcie odpowiedzi na pytanie: Ile jest misiów? Jeśli dziecko nie odpowiada wcale lub udziela złej odpowiedzi, liczy ponownie. Zabawę można rozwinąć zabierając jednego misia/lub dodając kolejne.

3. Teraz zaproszę Was do kolejnej zabawy, w której będzie potrzebny Wasz 1 ulubiony miś. Popatrzcie na przygotowane niżej obrazki i spróbujcie sami ułożyć Waszego misia według instrukcji wypowiedzianej przez rodzica np. – Połóż misia na stole. Połóż misia obok stołu. Połóż misia pod stołem. Do tej zabawy możecie wykorzystać nie tylko stół i misia, ale każdy inny przedmiot codziennego użytku np. krzesło i piłkę, jabłko i miskę.

4. Na pewno świetnie poradziliście sobie z zadaniami. Na zakończenie utrwalcie piosenkę „Maszeruje Wiosna”.  Możecie maszerować w rytm muzyki oraz sami tworzyć swoje improwizacje ruchowe.

Miłego dnia,

Agata Maszkało

DRODZY RODZICE, KOCHANE DZIECI

Poniżej znajdziecie kilka bajek logopedycznych. Zachęcam do wykorzystania ich podczas ćwiczeń logopedycznych. Bajki bardzo dobrze wpływają na cały aparat artykulacyjny. Jeśli napotkacie na jakieś problemy, proszę o kontakt- j.malag@pm8kg.pl

Pozdrawiam Was serdecznie.

Bajki logopedyczne

INDIANIE

Indianie wyruszają ze swojej wioski na polowanie. Żegnają się ze swoimi dziećmi (cmokając całujemy  palce  prawej  ręki)  i żonami (cmokając  całujemy  palce  lewej  ręki). Wsiadają na swoje konie i jadą (naśladujemy  językiem  tętent  koński, zmieniając brzmienie przez inny układ warg) przez most  (usta  jak  do  ,,u’’  i  kląskanie), a potem przez prerię (usta jak do ,,i’’ i kląskanie). Konie zmęczyły się  (parskanie)  i dają znak, że chcą pić:  ihaha, ihaha, ihaha. Indianie zatrzymują swoje konie:  prrr… prrr … prrr… Konie  piją (ruchy  języka  z  dołu  do  góry,  naśladujące  picie  zwierzęcia). Nagle Indianie ujrzeli zwierzynę i strzelili z łuku. Zbliżała się noc, więc musieli rozpalić ognisko. Nie mieli zapałek. Zaczęli od małej iskierki i musieli mocno dmuchać, żeby ognisko się rozpaliło (dmuchanie  w  złączone  ręce). Upiekli na ogniu zwierzynę i zrobili sobie ucztę (mlaskanie  i  oblizywanie  szeroko  otwartych  ust). Po pewnym czasie zachciało im się spać  (ziewanie) i zasnęli (chrapanie). Rano Indianie zwołali rozbiegane konie :  a-e-o, y-u-i   (przeciągamy  samogłoski). Wsiedli na nie i pojechali przez prerię (usta jak do ,,i’’, kląskanie ), a potem  przez most (usta jak do ,,u’’ i kląskanie ). Wrócili do wioski i witają się ze swoimi dziećmi (cmokając całujemy palce prawej ręki ) i żonami (cmokając całujemy palce lewej ręki ).

JĘZYCZEK WĘDROWNICZEK

Język wybrał się na wycieczkę do lasu. Pojechał tam na koniku (kląskanie językiem – naśladowanie konia). Na łące zatrzymał konia (prr). Następnie rozejrzał się dookoła (język ruchem okrężnym oblizuje wargi: górną i dolną). Potem wszedł do lasu (język chowamy w głąb jamy ustnej). Przeszedł las wzdłuż (język przesuwamy po podniebieniu w stronę jamy gardłowej) i wszerz (przesuwamy językiem za zębami górnymi i dolnymi). A wtedy przedarł się przez gęstwinę krzewów i drzew (język przeciskamy przez zaciśnięte zęby). Zauważył, że zrobiło się ciemno. Rozejrzał się w prawo i w lewo, spojrzał w górę i w dół (język przesuwamy z jednego końca ust do drugiego – od ucha do ucha, potem sięgamy nim nosa i brody – ćwiczenie powtórzyć kilka razy). Wsiadł na konia i pojechał do domu (klaskanie językiem).

BABA W BUZI

 Pewnego dnia baba, która mieszka u każdego w buzi robiła wielkie porządki. Najpierw umyła dokładnie ściany (przesuwanie języka w stronę policzków i dokładne ich „umycie”), potem umyła sufit (przesuwanie języka od zębów górnych do podniebienia); ponieważ i podłoga była brudna umyła ją dokładnie (opuszczany jak najniżej język, myjemy dolne dziąsła); Umyła także okna, najpierw ich stronę zewnętrzną, a potem od środka (przesuwanie języka po zewnętrznej stronie zębów, a potem po wewnętrznej); potem umyła schody (wysuwanie języka na brodę); następnie umyła komin ( dotykanie językiem do nosa); Kiedy baba spojrzała przez okno spostrzegła przechodzącą sąsiadkę i pomachała do niej (przesuwanie języka z jednego kącika ust do drugiego, usta przy tym ćwiczeniu powinny być szeroko otwarte); W ten sposób dom został wysprzątany.

„OSIOŁEK”

Na polanie bardzo smacznie spał sobie osiołek (chrapanie). Gdy nastał ranek, osiołek się zbudził, bardzo szeroko otworzył swoją buzię i ziewnął (ziewamy). Nagle poczuł się głodny. Nabrał więc sporo trawy do pyska (otwieranie i zamykanie buzi) i dokładnie zaczął ją żuć (żucie). Po swoim śniadaniu osiołek oblizuje ząbki żeby były czyste, każdy ząbek po kolei (przesuwamy językiem po zębach). Jedno źdźbło przykleiło się do podniebienia, trzeba je koniecznie oderwać (przesuwamy językiem po podniebieniu). Osiołek po swoim jedzeniu biega po polanie (kląskanie), a ruchy te naśladuje język – raz w górę (język do nosa). Raz w dół (język na brodę, buzia szeroko otwarta). Zmęczony osiłek podchodzi do strumyka i pije wodę (język zwinięty w rurkę). Przed nocnym spaniem osiołek dokładnie myje każdy ząbek (język przesuwamy po wewnętrznej i zewnętrznej ścianie zębów) oraz policzki (językiem przesuwamy po wewnętrznej stronie policzków)

ŚNIADANIE PUCHATKA

Kubuś Puchatek obudził się rano, przeciągnął i bardzo mocno ziewnął ( ziewanie). Poczuł, że jego brzuszek jest pusty wyruszył wiec do lasu na poszukiwanie miodu. Idzie wyboistą ścieżką (przesuwamy językiem po zębach) rozgląda się w prawo i lewo. Próbuje wyczuć gdzie jest dziupla z miodem (kilka razy wdychamy powietrze nosem, a wydychamy ustami) stanął przed wysokim drzewem. Spojrzał w górę (językiem dotykamy górnej wargi) i zobaczył dziuplę, z której wypływał pyszny miodzik. Kubuś zaczął więc wspinać się po drzewie. Sięgnął łapką do dziupli i wyjął ją oblepioną miodem. Oblizał ją całą dokładnie (wysuwamy język z buzi i lekko ruszamy w górę i w dół) i wsuną łapkę ponownie i znowu ja oblizał. Podczas jedzenia Puchatek pobrudził sobie pyszczek. Teraz próbuje go wyczyścić. Oblizuje wiec językiem dokładnie wargi, dotyka do kącików ust, a na koniec oblizuje ząbki. (usta cały czas szeroko otwarte). Misiu poczuł ,że jego brzuszek jest już pełen. Zszedł z drzewa i ruszył w drogę powrotną. Musiał iść tą samą wyboistą dróżką (dotykamy czubkiem języka do każdego ząbka na górze i na dole), więc gdy doszedł do swojego domku był bardzo zmęczony (wysuwamy język na brodę i dyszymy). Położył się do łóżeczka i zasnął (chrapiemy).

MAŁA MYSIA

Wczesnym rankiem mała myszka Mysia wyszła ze swojej norki na poszukiwanie przygód (język wysuwamy daleko do przodu). Rozgląda się ciekawie dookoła (język oblizuje szeroko otwarte usta). Zastanawia się w którą stronę iść na spacer: w lewo czy w prawo. Poszła w lewo i weszła do gęstego lasu. Rozgląda się (oblizywanie warg). Patrzy w górę na rosnące drzewa (do nosa) i w dół na mięciutki mech (na brodę). W oddali słychać odgłosy leśnych ptaków. Mała myszka próbuje je naśladować: kukukukuku- tak kuka kukułka, huuhuu, huuhuu – teraz słychać sowę; puk, puk – to dzięcioł stukający w drzewo. Po krótkiej wędrówce Mysia doszła na polanę poczuła się zmęczona i głodna. Wyjęła z torby śniadanie i zaczęła je jeść ( naśladujemy ruchy żucia). Po śniadaniu Mysia oblizuje wąsik(górna warga) oraz ząbki (górne i dolne zęby) zrobiło się późno i Mysia postanowiła wrócić do domku. A tam czekała na nią niespodzianka. Przyszli do niej goście: kurka (kokoko), żabka (kum, kum), i kaczuszka (kwa, kwa) Mysia powitał ją serdecznie (cmokając całujemy palce obu rąk) poczęstowała ich herbatą. Ale picie było gorące, wiec goście musieli mocno dmuchać, aby je ostudzić (dmuchamy). Gdy nastał wieczór goście pożegnali się i poszli do domu (cmokamy palce). Myszka poszła do łazienki, aby się umyć. Umyła zęby i wypłukała usta (nabieramy powietrza i poruszamy policzkami). Potem ubrała piżamkę i poszła spać (chrapanie). Dobranoc Mysiu!

Drodzy rodzice

poniżej proponuję ćwiczenia, które możecie wykonać wspólnie z dziećmi celu przeciwdziałania wadom postawy.

ćwiczenia wykonujemy w czystym, przewietrzonym pokoju na kocyku lub karimacie.

każde ćwiczenie wykonujemy po około 10 razy.

nie wolno ćwiczyć na bezdechu! ćwiczenia powinniśmy wykonywać codziennie.

jeśli napotkacie na jakieś trudności proszę o kontakt j.malag@pm8kg.pl

DOMOWE ĆWICZENIA KOREKCYJNE PRZECIW STOPIE PŁASKIEJ I PŁASKO-KOŚLAWEJ

1.MARSZ NA PALCACH

MARSZ NA ZEWNĘTRZNYCH KRAWĘDZIACH STÓP                                             

PALCE ZGIĘTE PODESZWOWO

PALUCH DOTYKA PODŁOGI

2. SIAD PROSTY  

NAPRZEMIENNE ZGINANIE I PROSTOWANIE STÓP

W STAWACH SKOKOWYCH

Z RÓWNOCZESNYM ZGINANIEM PALCÓW

3. SIAD NA PODŁODZE

PALCAMI STÓP CHWYT WORECZKÓW (MOGĄ BYĆ

KAWAŁKI MATERIAŁU, SKARPETKI)

I ICH RZUT DO WYBRANEGO CELU

4. SIAD NA PODŁODZE

CHWYT PIŁKI PODESZWAMI  STÓP

(WSZYSTKIE PALCE STÓP NA PIŁCE)

I WYRZUT  PIŁKI

5.SIAD NA KRZEŚLE LUB TABORECIE

(PLECY OPARTE WTEDY O ŚCIANĘ)

ZWIJANIE PALCAMI STÓP KOCYKA

LUB RĘCZNIKA  (DLA UTRUDNIENIA

MOŻNA NA KOCYKU POSTAWIĆ CIĘŻAREK)  

6. SIAD NA PODŁODZE

RĘCE PODPARTE Z TYŁU

ZDEJMOWANIE LUŻNEJ SKARPETY

STOPY ĆWICZĄ NA ZMIANĘ         

7. SIAD NA KRZEŚLE LUB TABORECIE

(PLECY OPARTE WTEDY O ŚCIANĘ)

POMIĘDZY PALCAMI OŁÓWEK

PISANIE NA KARTCE PAPIERU (KÓŁKA, TRÓJKĄTY ITP.)

8. LEŻENIE TYŁEM (NA PLECACH)

TOCZENIE PALCAMI STÓP PIŁKI PO ŚCIANIE W GÓRĘ I W DÓŁ

9. W POZYCJI STOJĄC

CHWYT WORECZKA PALCAMI STOPY I

RZUT DO OKREŚLONEGO CELU NP. PUDEŁKA

10. W POZYCJI STOJĄC

CHWYT WORECZKA PALCAMI STOPY I PODAWANIE WORECZKA DO RĘKI

AUTOKOREKCJA PRZED LUSTRM

STOJĄC PRZODEM I BOKIEM

KORYGOWANIE USTAWIENIA:

–  GŁOWY

–  BARKÓW

–  TALII

–  KOLAN

–  STÓP

–  BRZUCHA

–  ŁOPATEK

–  STÓP

ZWRACAMY UWAGĘ NA USTAWIENIE STÓP

DOMOWE ĆWICZENIA KOREKCYJNE PRZECIW SKOLIOZIE U DZIECI OD 4 – 7 R.Ż.

1.STANIE PRZED KRZESŁEM

RĘCE W GÓRĘ – WDECH

OPAD Z POŁOŻENIEM DŁONI NA OPARCIU KRZESŁA- WYDECH

2. SIAD NA KRZEŚLE

SKŁON TUŁOWIA W PRZÓD

RAMIONA W DÓŁ – POWOLNY WYDECH

3.SIAD KLĘCZNY;

RAMIONA UGIĘTE W ŁOKCIACH

SKŁON W PRZÓD,

DALEKIE WYSUNIĘCIE RAMION PO PODŁODZE;

GŁOWA SCHOWANA MIĘDZY RAMIONAMI

POWRÓT DO SIADU KLĘCZNEGO

4. MARSZ PO MIESZKANIU                                                      

DMUCHANIE NAD GŁOWĄ PIÓRKA                                    

(ĆWICZENIE KRĘGOSŁUPA SZYJNEGO                            

I KOORDYNACJI – WZROK-RUCH)                                             

5.LEŻENIE TYŁEM

NOGI UGIĘTE W KOLANACH

PRZENIESIENIE RĄK ZA GŁOWĘ-  WDECH 

POWRÓT RĄK  PRZODEM-  WYDECH

6.  LEŻENIE TYŁEM (NA PLECACH)

NOGI UGIĘTE

SKRĘTY KOLAN W PRAWO I W LEWO

(DOTYKAĆ KOLANAMI DO PODŁOGI)

RAMIONA WZDŁUŻ TUŁOWIA

PO ZAKOŃCZENIU ĆWICZEŃ AUTOKOREKCJA PRZED LUSTREM – TAK JAK WYŻEJ

ZWRACAMY UWAGĘ NA POSTAWĘ CIAŁA I POMAGAMY DZIECKU W JEJ SKORYGOWANIU

Przedstawiam Wam propozycje zabaw i form aktywności dla Krokodylków.

1. Zestaw porannych zabaw ruchowych. Wiosenny wiatr – zabawa ruchowa z krążeniem rąk.

Stajemy z dzieckiem w parze naprzeciwko siebie. Wykonujemy wyprostowanymi rękami obszerne krążenia. Krążenia rąk mogą być:

– wolne lub szybkie,

– symetryczne lub asymetryczne,

– w przód lub w tył.

W czasie krążenia dzieci naśladują wiejący wiatr, szumiąc: szszsz…Zmieniają natężenie: cicho, głośno, coraz ciszej, coraz głośniej.

Wiosenne chmury – zabawa oddechowa.

Dzieci rozganiają ciemne chmury, nabierają powietrza nosem i wypuszczają ustami. Zabawę powtarzamy kilka razy.

Słonko świeci, deszczyk pada – zabawa z elementami skoku obunóż.

Dzieci swobodnie spacerują po sali. Na hasło: Słonko świeci – cieszą się i wykonują podskoki obunóż w górę. Na hasło: Deszczyk pada – przeskakują obunóż przez kałuże, w przód i w tył.

Wąchamy kwiaty – zabawa bieżna. Rozkładamy na dywanie koła z szarf (może być coś innego) – kwiaty. Na sygnał dzieci biegają między szarfami tak, by ich nie poruszyć. Co jakiś czas mówimy: Stop! Wąchamy kwiaty. Wtedy dzieci klękają wokół szarf, wciągają powietrze nosem i wypuszczają ustami. Na zakończenie dzieci maszerują za Wiosną w rytm marsza.

• Wiosenny quiz – odpowiadanie na pytania.

Dajemy dziecku czerwoną oraz zieloną buźkę wyciętą z papieru. Rodzic podaje zdania prawdziwe i fałszywe, a dzieci odpowiadają, podnosząc odpowiednią buźkę: zieloną – kiedy zdanie jest prawdziwe, czerwoną – gdy jest nieprawdziwe. Przykładowe zdania:

Wiosną codziennie pada śnieg.

Bocian ma fioletowy dziób.

Zwiastunem wiosny jest róża.

Wiosną liście zmieniają kolor na żółty i spadają z drzew.

• Wiosenne kwiaty – rozmowa na podstawie ilustracji.

Jeżeli mamy możliwość to prezentujemy ilustracje i zdjęcia wiosennych kwiatów: przebiśniegów, krokusów, pierwiosnków, hiacyntów, tulipanów, żonkili, kaczeńców. Omawiamy wygląd kwiatów, wyjaśniamy pojęcie „rośliny chronione” i wskazuje kwiaty, które są w Polsce pod ochroną: przebiśnieg, krokus, pierwiosnek. Następnie podaje nazwę kwiatka, a chętne dziecko wskazuje go na ilustracji i dzieli jego nazwę na sylaby i wskazuje ich ilość.

• Praca plastyczna hiacynt- stemplowanie. (kartka papieru, brązowa kredka, zielona kartka, nożyczki, klej, farby plakatowe, patyczki higieniczne złączone gumką lub związane)

Jedną z ciekawszych technik plastycznych jest stemplowanie Zazwyczaj kojarzy się ona ze stemplami wykonanymi z ziemniaka, ale stemplować można prawie wszystkim. Podczas wykonywania tej pracy warto też zwrócić uwagę na możliwość łączenia farb i tworzenia nowych barw.

Instrukcja, jak wykonać pracę plastyczną, zamieszczona jest poniżej. Podczas jej wykonywania zwracamy uwagę na estetykę pracy i zachowanie porządku na stanowisku po jej skończeniu. Zachęcamy dziecko do samodzielnego sprzątania (tak jak w przedszkolu wdrażamy dzieci do samodzielności).

•  Wiersz: „Kwiaty wiosny” autor: Bożena Forma

Krokus, hiacynt i tulipan

wiosnę chciały dziś powitać.

Wdzięcznie wszystkim się kłaniają

między sobą coś szeptają.

Nagle deszczyk je podlewa,

miło szumią wkoło drzewa.

Do słoneczka główki wznoszą

o promyki ciepłe proszą.

• Pamiętamy o dbaniu i obserwowaniu naszych hodowli
• Zabawa ruchowa połączona z naśladowaniem głosów zwierząt:

• Bocian (kle, kle ) –stoimy na jednej nodze

• Żaba ( kum, kum ) – skaczemy w przysiadzie

• Ptaki (fi u, fi u, tijo, tijo ) biegamy i machamy „skrzydełkami”

• Kukułka ( ku, ku ) – przysiad

• Mucha (bzz)- bieg na czworakach

• Zachęcam do wykonania karty pracy załączonej poniżej.

Kochane Tygryski, dziś zachęcam Was do wykonania zadań z matematyki. Chciałabym, abyście przypomnieli sobie znaki + i –  Wiem, że lubicie zadania na dodawanie i odejmowanie; bardzo dobrze radzicie sobie z przeliczaniem. Otwórzcie proszę karty pracy nr 3 na stronie 72 (kto nie ma kart pracy, proszę aby spróbował wykonać zadania na podstawie zamieszczonych poniżej zdjęć).

Proszę przyjrzyjcie się uważnie wszystkim obrazkom, opowiedzcie co na nich widzicie?; co się na nich dzieje? Zastanówcie które działania będą pasowały do poszczególnych obrazków; policzcie i połączcie obrazek właściwym wynikiem. Pamiętajcie, jeśli będzie Wam trudno policzyć, możecie użyć kredek, guzików, palców,… Myślę, że to zadanie nie sprawi Wam większego problemu, a przy okazji poćwiczycie dodawanie, odejmowanie, przeliczanie, utrwalicie znajomość cyfr i znaków, a także umiejętność układania zadań.

Jeśli już wykonacie kartę nr 72, popatrzcie, proszę na stronę 73.

Zadanie 1 polega na tym, aby na każdej wieży z kostek było 10 oczek. Popatrzcie uważnie, policzcie ile już jest narysowanych oczek i powiedzcie ile należy jeszcze dorysować? Z pierwszą wieżą na pewno nie będzie problemu, natomiast przy kolejnych podpowiem Wam, że może być kilka prawidłowych rozwiązań.

A teraz zadanie 2- wykonanie go pozwoli Wam utrwalić kierunki w przestrzeni. Jeśli ktoś jeszcze nie pamięta, która to lewa, a która prawa strona; przypominam, że wystarczy chwilkę poskakać, a potem położyć obie dłonie na klatce piersiowej- tam, gdzie czujemy bicie serca, to lewa strona naszego ciała. Kiedy już to ustalicie, popatrzcie na strzałki, odczytajcie je po kolei (od lewej do prawej), a następnie spróbujcie ustalić, którą drogą pojechały dzieci na wycieczkę rowerową- narysujcie ją po śladzie. Powodzenia!

Jeśli już wykonaliście wszystkie zadania proponuję kilka ćwiczeń gimnastycznych. Może uda Wam się namówić rodziców lub rodzeństwo. Do wykonania tych ćwiczeń potrzebna będzie strona z gazety, może być też niepotrzebna kartka i oczywiście wygodny strój (najlepiej gimnastyczny). Zaczynamy.

1. Marsz po wyznaczonej przestrzeni z gazetą w ręce, przez chwilę.
2.  Następnie spróbujcie położyć gazetę na głowie i stanąć na baczność.
3. „Skoki”- skakanie z gazetą  między  kolanami.
4. ,,Czytanie gazety” – siad ugięty, stopy na gazecie, ręce opierają sie za plecami. Przesuwamy gazetę równocześnie obiema stopami, po podłodze, do przodu i z powrotem (powtarzamy 5 razy).
5. Kwiaty kwitną i więdną  na łące – stajemy na gazecie, po woli przechodzimy do pozycji kucznej (skulonej, głowy schowane), następnie powoli podnosimy się, rozprostowujemy ręce, nogi, tułów i wyciągamy ramiona w górę i wracamy do pozycji kucznej (powtarzamy 5 razy).
6. „Owady na łące”- stoimy na gazecie (na podłodze), w pewnej chwili owad wylatuje ze swojego domku, lata nad łąką, na sygnał wraca do domku (powtarzamy kilka razy).
7. „Piłeczki” – gazeta zgnieciona w kulkę, podrzucanie jej prawą ręka, lewą ręką, oburącz, przerzucanie z ręki do ręki.
8. „Raki ” – podpór przodem z gazetą na brzuchu, poruszamy się z nogami do przodu. 
9. „Rzuć  do celu” – zrzucanie kulek z gazet do ustalonego celu.

10.„Tocz się tocz piłeczko” – siedzimy w siadzie klęcznym (na piętach) i próbujemy przesuwać  kulkę przez  dmuchanie na nią.

Mam nadzieję, że wszystkim udało się dotrwać do końca. Gratuluję.

Pozdrawiam Was. Pani Asia

Jeśli chcecie podzielić się zdjęciami ze swoich aktywności (dziękuję Wiktorowi i Oskarowi- pięknie pracujecie) prześlijcie je na adres j.malag@pm8kg.pl

Jeżeli coś sprawia Wam problem, proszę również o kontakt.

MUCHOMORKI GRUPA III

ZADANIE NA CZWARTEK 26.03.2020

Kochani! dzisiaj jest czwartek dlatego mamy zajęcia plastyczne. Zanim zrobicie piękną pracę,  wykonajcie pewne ćwiczenia…

1. ćwiczenie oddechowe ” Wiosenny wietrzyk„, będzie ci potrzebny paseczek zielonej bibuły lub po prostu chusteczka higieniczna. Dmuchaj w bibułę/chusteczkę wykonując wdech nosem i długi wydech ustami.

2. Rozwiąż wiosenne zagadki

Kiedy z łąki zniknie rosa,
do słodyczy leci… (osa)

Dziś podadzą nam na stoły
miodek pracowite… (pszczoły)

Bzyka ciągle koło ucha
ta natrętna mała… (mucha)

Ich nad łąką lata tyle
różnobarwne to… (motyle)

Miło czytać dzieciom wiersze,
gdy za oknem słychać… (świerszcze)

Jest w kropeczki, szuka słonka
śpi na listkach – to… (biedronka)

Na lot nocą sposób ma
szara, niepozorna… (ćma)

Bardzo lubi leśny gąszcz
i brzmi w trzcinie – zwie się… (chrząszcz)

3. Teraz wykonaj wiosenną łąkę-malowanie palcami, będą ci potrzebne farby plakatowe, biała kartka i palce.

Zamocz paluszki w zielonej farbie zrób trawkę i łodygi kwiatów, następnie narysuj kwiaty kolorami jakie lubisz najbardziej, potem słoneczko, chmurki i motylek….Pamiętaj, że do pracy używasz tylko paluszki, a kiedy zmieniasz kolor umyj je lub wytrzyj w mokrą chustkę. Pracę powieś w widocznym miejscu. Powodzenia. 

Ania Krysztofiak.

 26.03.2020 r. Grupa VII poranek 

Drodzy Rodzice. Kochane Żuczki

poniżej przedstawiam propozycje zabaw i form aktywności na dzisiejszy dzień.

1. „Wiosenny wiatr”- ćwiczenia oddechowe: dzieci dmuchają na chmurki (wycięte z papieru) zawieszone na nitkach tak, aby wprawić je w ruch. Regulują siłę oddechu w zależności od poleceń: lekki wietrzyk, silny wiatr, wichura. 

2.”Wiosenne masażyki”- zabawa relaksująca: masażyki w parach ( rodzic i dziecko, rodzeństwo). Siedzimy w parach jedno za drugim, rysują na plecach przedmioty, zjawiska związane z wiosną, np. słońce, lekki deszczyk, wiosenną burzę, motyle. 

3. Zestaw ćwiczeń porannych :” Wiosenna gimnastyka”

” Powitanie ciała”: Dzieci tańczą indywidualnie w rytm muzyki. Do ruchu włącza się całe ciało. Kolejno tańczą : ręce , głowa, ramiona, tułów. Gdy muzyka ucichnie, np. czoło wita się z kolanem, nos wita się z dłonią. 

„Kwiaty rosną” : Dzieci naśladują kwiaty. przysiad podparty- „kwiaty zwiędły”, powolny wyprost do wspięcia na palce- „kwiaty rosną po deszczu.

„Maszeruje wiosna”: Marsz zwykły, we wspięciu na palcach, marsz na zewnętrznych i wewnętrznych krawędziach stóp. Podczas marszu dzieci śpiewają piosenkę „Maszeruje wiosna”.  

4. Czynności sanitarne i higieniczne przed i po śniadaniu. Proszę pamiętać o dokładnym myciu rąk przed posiłkiem. Zaufajcie dzieciom w domu i pozwólcie samodzielnie skomponować posiłek – np. kanapki. Kochani pamiętajcie o myciu ząbków po posiłku.

5. Aktywność gimnastyczna: joga dla dzieci.

6. Aktywność matematyczna:  

„Sklep z zabawkami”- zabawa w sklep. Dzieci kupują i sprzedają na zmianę z siostrą, bratem lub rodzicem. Rozpoznawanie i nazywanie zabawek; przeliczanie zabawek; tworzenie zbiorów ( lalki, misie, auta, klocki, książeczki). Porównywanie zabawek posługując się pojęciami :duże, małe, mniejsze, większe. Porównywanie liczebności zbiorów.Określanie jakich zabawek jest najwięcej a jakich najmniej ( szacowanie). 

Serdecznie pozdrawiam Ada Andziak

Kochane dzieci!!! Zapraszam Was do popołudniowej zabawy „Słonko po deszczu”- zabawa rytmiczna do wiersza M. Kownackiej. Bardzo proszę Rodziców oprzeczytanie lub recytacje wiersza i razem z dziećmi ilustrowanie ruchem jego treści. W razie jakichkolwiek pytań lub trudności z wykonaniem zadań proszę o kontakt na e-mail:  k.plocienniczak@pm8kg.pl Pozdrawiam serdecznie Pani Kinga.

Słonko po deszczu
Pada deszczyk! Pada deszczyk!
i po liściach tak szeleści…
Kap! Kap! Kap!
(dzieci w przysiadzie bębnią rytmicznie palcami o podłogę)

Zatuliły kwiatki płatki,
główki chylą do rabatki!
Kap! Kap! Kap!
(dzieci opuściły nisko głowy)

Deszcz ustaje – płyną chmury –
Kwiaty wznoszą się do góry.
Ho! Ho! Ho!
(dzieci wznoszą stopniowo głowy i ramiona)

Wiatr tu pędzi na wyścigi,
Wiatr kołysze nam łodygi!
Chlapu!, chlap!
(dzieci w rozkroku kołyszą się na boki)

Biegną dzieci tu z ochotą:
Uważajcie – takie błoto!
Wiu! Wiuu! Wiuuu!
(dzieci biegają na palcach)

Byle słonko nam nie zaszło –
róbmy prędko z błota – masło!
Chlap! Ciap! Ciap!
(dzieci przebierają nogami w miejscu)

Teraz – baczność – kroki duże –
przeskoczymy przez kałużę!
Hop! Hop! Hop!
(bieg i podskoki)

Już pogoda – słonko świeci,
maszerują w pole dzieci –
Raz – dwa – trzy!

SZANOWNI RODZICE!

od 25 marca będziemy umieszczać zadania dla dzieci w takiej formie, aby realizowana była podstawa programowa wychowania przedszkolnego. Zadania będą dostosowane do możliwości dzieci. Jednocześnie prosimy, aby w miarę możliwości realizować te zadania z dziećmi w domu. Jeżeli ktoś z Państwa miałby kłopot z realizacją zadań prosimy o kontakt na służbową pocztę elektroniczną. (k.krzysztofiak@pm8kg.pl) Pozdrawiam serdecznie. Anna Krysztofiak

Kształtowanie poczucia własnej wartości u dziecka – jak pomóc i nie przeszkodzić.

1. Wprowadzenie

            Poczucie własnej wartości jest pojęciem wieloznacznym i różnie pojmowanym. Używa się go zamiennie z terminami „samoocena”, „szacunek dla samego siebie”, „mniemanie o sobie”, „dobre samopoczucie”. „samoakceptacja”.

            Poczucie własnej wartości jest jedną z najważniejszych składowych osobowości oraz głównym regulatorem ludzkiego zachowania, ma duży wpływ na stosunek człowieka do siebie i do świata, w pojęciu tym zawierają się: poczucie własnej godności, szacunek do siebie, pewność siebie, zdolność podtrzymywania pełnionych ról, a także przekonanie jednostki, że potrafi ona poradzić sobie z wyzwaniami.

2. Poczucie własnej wartości jako mechanizm regulujący zachowanie.

            Poczucie wartości własnej stanowi jedną z najwcześniejszych i zarazem najważniejszą strukturę regulującą zachowanie. Dzięki niemu u człowieka kształtuje się poczucie pewności, że jest się  kimś szczególnie cennym dla otoczenia. Taka pewność jest podstawowym źródłem dobrego samopoczucia oraz warunkuje utrzymanie równowagi psychicznej. Osoba z wysokim poziomem poczucia własnej wartości wierzy w swoje możliwości i lepiej radzi sobie z lękiem i problemami w sytuacjach trudnych.  

Prawidłowe poczucie własnej wartości zapewnia:

• Umiejętność dostrzegania w sobie pozytywnych cech
• Wiarę we własne możliwości
• Skuteczność w realizacji ustalonych planów
• Szacunek do siebie i innych
• Umiejętność rozwiązywania konfliktów
• Umiejętność przyznawania się do popełnianych błędów oraz umiejętność przyjmowania krytyki
• Gotowość do udzielania wsparcia innym, a także do przyjmowania pomocy
• Asertywność
• Przedsiębiorczość i kreatywność
• Zdolność do radzenia sobie ze zmianami, elastyczność w działaniu

Osoby z negatywnym stosunkiem do siebie cechuje:

• Skupianie się na słabych stronach i zagrożeniach
• Niskie poczucie własnej godności
• Brak radości życia
• Postrzeganie trudności jako przeszkód, nie do pokonania
• Nieumiejętność nawiązywania bliskich relacji i jednocześnie lęk przed samotnością
• Silna obawa przed zmianami

3. Kształtowanie się poczucia własnej wartości w środowisku rodzinnym

            Najważniejszy okres rozwoju samooceny przypada na dzieciństwo i etap dorastania. W miarę rozwoju zmienia się źródło samooceny – dzieci w wieku przedszkolnym przywiązują największą uwagę do opinii dorosłych na swój temat.

            Dwa podstawowe elementy wpływające na poczucie własnej wartości u dziecka to: wielkość rozdźwięku między tym, czego dziecko pragnie, a tym co udało mu się osiągnąć oraz poczucie wsparcia, jakiego doświadcza ze strony jego bliskich. Dodatkowo należy wyróżnić: wygląd zewnętrzny, sprawność fizyczną dziecka, odnoszone sukcesy i niepowodzenia, porównywanie siebie z innymi osobami oraz sytuacje doświadczane w domu i poza nim.

            Na kształtowanie się pozytywnego obrazu własnego ja mają wpływ:

• Zaufanie rodziców wobec instynktów badawczych dziecka
• Wskazywanie dziecku możliwości jakie daje świat, zamiast dostrzegania wyłącznie zagrożeń
• Przekazanie mu odważnego podejścia do życia
• Przekazywanie mu pozytywnych komunikatów, okazywanie czułości
• Unikanie wytykania wad i błędów
• Konstruktywne karcenie, które odnosi się do zachowania, nie do osoby
• Dawanie otuchy po porażce i udzielanie pomocy w rozwijaniu talentów
• Wzmacnianie pozytywnych cech dziecka i próba zrozumienia występowania negatywnych
• Aktywne i uważne słuchanie, chwalenie
• Rozwijanie pewności siebie, przekazywanie pozytywnych wzorców
• Nie stosowanie przemocy
• Jasne i precyzyjne granice
• Unikanie ośmieszania i poniżania
• Stawianie oczekiwań, które dziecko jest w stanie spełnić

Ważny w procesie kształtowania poczucia własnej wartości dziecka jest również sposób wychowywania dziecka. Stawianie dziecku zbyt wysokich wymagań, nadmierna surowość rodziców i niezadowolenie z rezultatów pracy dziecka prowadzi u niego do poczucia niższości oraz nadmiernego perfekcjonizmu.

W rozwoju prawidłowej samooceny istotne są także komunikaty jakie rodzice kierują do dziecka. Szczególnie negatywnie na ten rozwój wpływają:

• Komunikaty karzące (np. „A nie mówiłam, że się do tego nie nadajesz.”)
• Komunikaty wyręczająco-opiekuńcze (np. „Zaraz ci pomogę, napiszę to od nowa”)
• Komunikaty strukturalizujące (daje gotową receptę na to, jak dziecko ma zachować się w danej sytuacji oraz jest pełen poleceń, które dziecko ma wykonać, np. „Musisz do niej zadzwonić, powiedzieć jej, że byłaś chora i dlatego nie oddzwoniłaś na czas”)

Z kolei pochwały dziecka pomagają rozwinąć poczucie własnej wartości, jednak należy pamiętać, że nie każde chwalenie jest skuteczne. Pochwały nie mogą być wymuszone, sztuczne i niezasłużone, wówczas zamiast pomagać, wywołują w dziecku szereg negatywnych emocji, tj.:

• Zwątpienie w wiarygodność osoby, która pochwały udziela
• Obawa i niepokój
• Zaprzeczenie
• Koncentracja na własnych słabościach (kiedy dziecko wie, że nie zasłużyło na pochwałę)
• Podejrzenie o próbę manipulacji.

Stosując się do powyższych wskazówek w wychowaniu możemy pomóc dziecku wykształcić wysokie poczucie własnej wartości,  które w przyszłości zaowocuje pewnym siebie, szczęśliwym i mądrym dorosłym, a także znacznie wyeliminuje możliwość występowania u niego problemów natury psychicznej.

Opracowała: Psycholog Agnieszka Wnykowska, na podstawie artykułu „Troska o poczucie własnej wartości dzieci, w rzeczywistości szkolnej – wymiar teoretyczny i praktyczne implikacje” Renata Biernat.

1) Wór zadowolenia à dla dzieci w każdym wieku

Do tej zabawy potrzeby będzie: duży worek, torba bądź inna rzecz, do której można coś spakować. Najlepiej umieścić go w dobrze widocznym miejscu w domu lub bezpośrednio w pokoiku dziecka. Dodatkowo należy przygotować stos małych karteczek: mogą być białe, kolorowe lub własnoręcznie zaprojektowane ( to również świetna zabawa).

Jak się bawić?

Kiedy wszystko jest już przygotowane usiądź razem z dzieckiem i każdego dnia spisujcie bądź rysujcie, co zrobiliście dzisiaj dobrze. Niech maluch sam decyduje, ile karteczek danego dnia wykorzysta. Ważne, by na każdej karteczce napisać datę jej powstania. Rodzic też może swoje dokonania wrzucać do worka. Po kilku dniach, kiedy sięgnięcie po kratki, sami zobaczycie, ile się tego nazbierało, jak wiele rzeczy robicie dobrze i z czego możecie być dumni.

2) Uzupełnij dzban à dzieci  od 5 lat

Zadanie to pomaga wzmocnić poczucie wartości oraz zachęca dziecko do rozwijania swoich mocnych stron. Do tego ćwiczenia potrzebna jest specjalna karta, którą wcześniej może przygotować rodzic lub możecie zrobić ją wspólnie z dzieckiem.

Jak się bawić?

Na papierze należy narysować sześć dzbanów. Każdy z nich będzie oznaczał jedną z zalet dziecka, którą należy wpisać  pod danym naczyniem. Następnie dziecko zamalowuje taką część dzbanka, która odzwierciedla stopień posiadania danej cechy. Niżej na karcie rodzic zapisuje lub dziecko rysuje  sposoby i działania, jakie można podjąć w celu rozwoju potencjału malucha, tak aby każdy dzbanek był pełny. Warto przy tej zabawie wspomagającej budowanie własnej wartości dużo rozmawiać z dzieckiem o jego zaletach o tym, jak może coś robić jeszcze lepiej i czy może być w czymś lepszy.

3) Dłoń à dzieci od 5 lat

Razem z dzieckiem nawzajem odrysowujemy swoje dłonie. Następnie w miejsce palców wpisujemy 5 swoich mocnych stron: Co w sobie lubię?, Z czego jestem dumny?Maluchy mogą umieścić tam rysunki. Potem bierzemy drugą odrysowaną dłoń i teraz następuje zamiana: dziecko wypisuje, co lubi u mamy i taty, a rodzić wypisuje mocne strony swojej pociechy. Dzięki tej zabawie dla dzieci nie tylko rodzic ma możliwość poznania tego, jak postrzega siebie dziecko, ale również maluch uświadamia sobie, że dużo potrafi i w wielu czynnościach jest dobry. Na koniec zabawy tak uzupełnione rysunki dłoni można zawiesić w widocznym miejscu, aby zawsze można było zerknąć na swoje mocne strony.

4) Koszulka à dzieci od 5 lat

Do tej zabawy potrzebna będzie biała, bawełniana koszulka, mazaki, farby do ubrań lub kredki.

Zadaniem dziecka jest narysowanie na tej koszulce tego, co:

1) W sobie lubi

2) Uważa, że robi dobrze

3) Lubi robić, kilka rzeczy, czynności

4) Za co dziecko przyznałoby sobie medal

W tej zabawie dla dzieci należy też czasem pomóc maluchowi tak, aby nie umniejszał swoich osiągnięć czy zdolności. Później w takiej koszulce może chodzić po domu, spać lub zabierać w inne ważne miejsca, aby pamiętać o tym jaki jest wspaniały.

5) Skrzynia miłych wspomnień à dla dzieci w każdym wieku

Ta zabawa adresowana jest zarówno do dzieci, jak i rodziców ponieważ można ją rozpocząć zanim nasze pociechy przyjdą na świat. Jej celem jest zbieranie cennych pamiątek z różnych etapów życia dziecka, które będą przypominały o tym, jak bardzo zmieniał i rozwijał się na przestrzeni lat. Tytułową skrzynią może być zwykły karton lub pudełko po butach, które dziecko przyozdobi w dowolny sposób. Rodzice mają dostęp do skrzyni do momentu, aż dzieci same przejmą kontrolę nad jego zawartością. Warto porozmawiać z dzieckiem o tym, co może się w nim znaleźć i podsunąć pewne propozycje, żeby z czasem skrzynia wspomnień nie stała się skrzynią pełną ścinek, czy tzw. „przydasiów”. Niech wypełnią ją rysunki, z których Wasze dzieci są szczególnie dumne, zdjęcia, które będziecie wywoływać, pamiątki z miejsc, w których spędziliście miły czas, prezenty od ważnych dla dzieci osób itp.

Skrzynia wspomnień może być szczególnie przydatna w momencie, kiedy Wasze dzieci będą miały gorsze samopoczucie i chwile zwątpienia we własne możliwości. Usiądźcie razem, otwórzcie wieko i porozmawiajcie o tym wszystkim co dziecko osiągnęło, a czego dowodem są zgromadzone, zmaterializowane wspomnienia.

Oczywiście wszystkie zabawy wzmacniające poczucie własnej wartości wykorzystujemy wyłączne wtedy, gdy dziecko będzie chciało. Nie naciskamy, nie robimy nic na siłę, bo wtedy nasze działania mogą odnieść odwrotny skutek. To ma być wyłącznie zabawa i okazja do tego, aby dziecko w miłej i przyjaznej atmosferze spojrzało na siebie i poznało swoje dobre, pozytywne strony.

Poczucie własnej wartości jest jak czarodziejska moc. Jeśli człowiek wie ile jest wart, ma również wiedzę na temat tego, jakie są jego możliwości i granice. Jako dorośli mamy ten cenny przywilej, by ukierunkowywać i towarzyszyć dzieciom w ich drodze do odkrywania „czarodziejskiej mocy”. Najcudowniejsze w tej podróży jest to, że możemy kroczyć różnymi ścieżkami i wykorzystywać różne umiejętności, by w rezultacie osiągnąć ten sam cel– poczucie wartości i wyjątkowości naszych dzieci.

Opracowała: psycholog Agnieszka Wnykowska