Kilka pierwszych lat życia dziecka to czas, kiedy kształtują się nawyki emocjonalne. To od nas, rodziców i opiekunów zależy, czy owe nawyki będą zdrowe, a co za tym idzie budujące, czy też szkodliwe dla zdrowia oraz całego otoczenia dziecka – rodziny, przyjaciół i pozostałych osób. Inteligencja emocjonalna odnosi się do poznania własnego wnętrza, zrozumienia tego, co czujemy i jak rozumiemy informacje, które nasz organizm przekazuje poprzez emocje, a następnie wykorzystania tych informacji w kierunku umiejętnego zarządzania (regulowania) własnymi emocjami. Dlatego tak ważne jest rozpoznawanie i nazywanie emocji przez dziecko.

Poniżej prezentuję Państwu kilka aktywności poruszających powyższy temat.

  1. Rozmowa z dziećmi na temat uczuć i emocji, które mamy w sobie w zależności od różnych sytuacji. Co to są uczucia?, Gdzie rodzą się uczucia?

Wytłumaczenie czym są emocje- to coś co rodzi się w naszym sercu, poprzez różne sytuacje i okoliczności, których jesteśmy uczestnikami – ich źródłem jest wszystko co nas otacza. Emocje nie są ani dobre ani złe. Nie podlegają ocenie moralnej, zatem każdy ma prawo czuć się szczęśliwy jak i zły. Najważniejsze jest to co robimy z tymi emocjami czy i w jaki sposób pokarzemy nasze emocje innym.

  • Przelewanie swoich emocji na kartkę papieru. Rysowanie swoich uczuć i późniejsza rozmowa na temat rysunku.
  • Zabawa „buźki” – próba nazywania przez dzieci, co może oznaczać emocja przedstawiona na każdej z buzi. Do tego celu można wykorzystać zdjęcia lub obrazki przedstawiające emocje.
  • „Kostka uczuć” – zabawa dydaktyczna. Na kostce zamiast oczek widnieją obrazki przedstawiające emocje. Dzieci rzucają do siebie kostką, osoba, która ją otrzyma, stara się nazwać konkretną buzię, która jej wypadła po rzucie, a następnie pokazuje tą emocję mimika twarzy.
  • Zabawa dydaktyczna – odzwierciedlenie uczuć poprzez figury geometryczne. Przypisujemy figurom konkretne emocje np. Żółte koło – radość, czerwony trójkąt – złość, niebieski prostokąt – smutek, zielony kwadrat – strach

Pokaż jak się czujesz gdy:

  • rodzice cię chwalą,
  • ktoś sprawi ci przykrość
  • jesteś głodny
  • dostaniesz prezent
  • ktoś przyłapie cię na kłamstwie
  • boli cię ząb
  • boisz się dużego psa
  • Zabawa „Dokończ zdanie”
  • Jestem zły gdy …
  • Cieszę się gdy …
  • Jestem smutny gdy …
  • Jestem zdziwiony gdy ..
  • „Spaghetti” – zabawa doskonaląca umiejętność rozładowania napięcia.

Dziecko w stanie napięcia emocjonalnego przyrównujemy do nitki makaronu:

„Wyobraź sobie, że jesteś twardą nitką makaronu, który ma być podany na obiad. Zanurzasz się w garnku z ciepłą wodą. Po chwili opadasz na dno garnka, tworząc miękki, luźny kłębuszek. Zachowujesz się jak gotowany makaron do momentu, aż nie zawołam: «sos pomidorowy». Wtedy wolno ci wstać i potrząsać rękami i nogami, by poczuć się wspaniale”.

  • Zabawa „Start rakiety” – wysyłamy złość oraz wszystkie tzw. Negatywne emocje, z którymi jest nam źle, w kosmos.

Dzieci bębnią palcami po podłodze, najpierw cicho powoli, a potem coraz szybciej i coraz głośniej. Klaszczą w dłonie natężającą się głośnością i we wzrastającym tempie; tupią nogami, także tutaj zaczynają cicho i powoli, a potem coraz szybciej i głośniej.

Hałas i szybkość wykonywanych ruchów stopniowo wzrastają, dzieci wstają gwałtownie ze swoich miejsc, wyrzucają z głośnym wrzaskiem ręce do góry – RAKIETA WYSTARTOWAŁA!

Powoli dzieci siadają na swoich miejscach. Ich ruchy uspokajają się, słychać tylko delikatny szum aż wszystko cichnie – rakieta znika za chmurami. I jesteśmy radośni.

Polecam również:

  • wiersz J. Brzechwy pt. „Psie smutki”
  • wiersz D. Gellner pt. „Zły humorek”

Pozdrawiam,

Anna Miszewska